Van Begin tot Einde
Van schepping tot wederkomst
De wederkomst van de Here Jezus Christus
De Tegenwoordigheid
De wederkomst (of "parousie" wat 'tegenwoordigheid' betekent) van de Here Jezus
Christus, wordt in en door de Bijbel met stelligheid en grote nadruk
aangekondigd. Het Nieuwe Testament herhaalt op tal van plaatsen, dat Jezus
"terugkomt", "zal verschijnen", "zal geopenbaard worden",... "dat alle oog Hem
zal zien", "dat alle volken voor Hem vergaderd zullen worden".
Daarbij wordt dan
ook nog gezegd, dat deze verschijning in heerlijkheid en kracht, deze
"universele" openbaring van de Zoon des mensen nodig is.God redt de wereld.Deze
wederkomst (tweede komst) zou zinloos zijn, als God besloten had tot
vernietiging. Daarom komt de Here Jezus Christus vast en zeker niet als "de
doodgraver" van de mensheid.
Deze is heus niet overgeleverd aan collectieve zelfmoord. De mensen zijn nu
eenmaal niet in staat zichzelf te redden. Daarom werd Het Woord "vlees"
(Joh.:14), daarom werd Jezus geboren (Luk.. 2), daarom werd Christus gekruisigd
en heeft als het offerlam van God de zonden der wereld met Zich weggedragen
(Joh.1).
Deze wederkomst in heerlijkheid zou aan de andere kant overbodig
zijn, als dus de mensen in staat zouden zijn zelf doel en bestemming te
bereiken. Wij protesteren ten sterkste tegen de "utopieën" van hen, die zingen
van een hele nieuwe aarde, gerealiseerd door de een of andere "supermens",
"hypermaniak" of door de inspanning van alle mensen gezamenlijk.
Zo'n droom heeft altijd bestaan
Toen Jezus werd geboren, beweerde "men", dat de toenmalige keizer Augustus van
het Romeinse rijk de wereld zou veranderen. Niet zoveel hiervan verschillend
hebben wij de "slogans" van de imperialistische mogendheden, , die de wereld
"Het Geluk" beloven. Wij moeten, als Christenen, de voosheid van dergelijk
geleuter, en de onbegrijpelijke naïviteit van hen, die hieraan geloof hechten,
gewoon negeren en verwerpen.
Tot nu toe hebben allen, die de massa het paradijs beloofd hebben, deze vroeg of
laat in de hel van bloed, zweet en tranen gebracht.
Evenmin voeren wij de pretentie, dat de Gemeente in staat zou zijn om deze
verdwaasde wereld terecht te brengen, en broederlijke rechtvaardigheid zou
kunnen doen heersen. Ook in dit opzicht moeten wij, helaas, lager mikken.
Christenen die al zoveel moeite hebben om met elkaar goed overeen te komen en in
vrede te leven, kunnen er zich niet op beroemen, dat zij de wereld kunnen
verbeteren,... haar definitief kunnen vernieuwen. Wie en wat zijn wij? Wat
"maaksel" zijn wij ?
Bezettingsmachten
De door de Vader verordineerde wederkomst van de Zoon bewijst, dat alleen een
goddelijk wonder onze aarde kan veranderen, en God's plan met de mensheid
verwerkelijken. Deze wederkomst, waarvan de stralen reeds de omtrekken van de
geschiedenis verlichten, is dus geen "luxe", maar "levensnoodzaak": Want
uiteindelijk wil God de wereld verlossen van haar "bezettingsmachten."
Daarom staat deze wederkomst garant voor het vaste voornemen van de Vader, onze
wereld te laten eindigen in de volle waarheid, die is in de Zoon Jezus Christus.
Deze waarheid is dus geen theorie, maar de Persoon van Jezus Christus. Hoe
zouden wij ons op het uur van de "ontknoping" aan Zijn gezegende Aanwezigheid,
die voor elk oog zichtbaar zal zijn, kunnen onttrekken? De eerste Christenen
hebben vol verlangen uitgezien naar de wederkomst des Heren.
Niet, zoals
dikwijls wordt geloofd, omdat zij zich zwak voelden tegenover deze wereld, en om
hulp hebben geroepen uit angst verpletterd te worden.De mensen van het Nieuwe
Testament, hebben beslist niet aan hun beperktheid (in zo menig opzicht)
gedacht, toen zij zo vurig hoopten op het wederkomen van hun Here en Meester.
Hun verlangen vond haar oorsprong in het feit, dat zij Jezus Christus Zelf
"gezien" hadden.
Het was dus niet hun menselijke armoede en onvermogen, maar wel de volheid van
Jezus Christus, die hun gezegd had te hopen, hen daartoe had uitgenodigd, had
gedreven.
Laten wij dan, op onze beurt, ons laten overweldigen door de wondere genade en
de peilloze liefde van onze Here en Heiland, en ons laten meevoeren door deze
zelfde vaste hoop om Zijn wederkomst. Halleluja.
Het is niet van belang om
datum, plaats en andere gegevens betreffende de wederkomst van Jezus Christus te
kennen. Het Nieuwe Testament . geeft ons in dit opzicht wel "enige"
aanwijzingen, maar te veel aandacht hieraan besteden, zou ons slechts afhouden
van de centrale gedachte. En waarvoor is dit nodig?? Wij geven een voorbeeld...
Wachters op de morgen
Wanneer wij naar het station gaan, om een goede vriend af te halen, wordt van
ons niet gevraagd om het dienstpersoneel van de N.S. te kennen, en de werking
van de verschillende signalen te begrijpen. Wanneer wij onze nieuwsgierigheid
niet zouden kunnen bedwingen, en toch alles zouden willen onderzoeken, lopen wij
gevaar die goede vriend niet alleen te vergeten, maar hem bij aankomst uit het
oog te verliezen (mis te lopen).
Jezus' wederkomst is "De dag der dagen" in de afwikkeling van God's raadsplan
van verlossing. Hij is als het ware "het vaste punt", dat aan de horizon van
onze wereld zichtbaar is - de verborgen inhoud van alle uren, alle dagen. Hij
die Hem verwacht, "meer dan wachters op de morgen", wordt nu al elk ogenblik van
zijn bestaan, levend gemaakt.
Het is God's heilige en volmaakte wil, dat onze wereld zoals die nu is, onze
geschiedenis, die ondanks vele wonderen der techniek, in zoveel opzichten
onthutsend is, onze eeuwen vol tegenspraak, zij . zijn geroepen niet te eindigen
met de glorie van de mens. Daar zal geen "happy end" zijn.
De laatste tijdsbedeling
God wil dat de derde en laatste tijdsbedeling van genade (de tegenwoordige
waarin wij leven), zal eindigen met de wederkomst van Jezus Christus in de
heerlijkheid en de kracht van Zijn Vader. God heeft Zijn verheven doel, Zijn wil
en Zijn trouw onderstreept met en door deze wederkomst van Jezus Christus. Hij
zal dit grote wonder werken - wij zullen het nooit kunnen verwerkelijken.
Betekent dit dan, dat wij nu maar met de handen in de schoot alles moeten gaan
zitten afwachten?
Wij kunnen in elk geval de Christenen uit de eerste eeuwen, die gespannen
uitzagen naar de wederkomst des Heren, nooit verwijten, dat zij met de armen
over elkaar "ergens in de wachtkamer" zijn gaan zitten. Integendeel, de eerste
Christengemeente, de eerste Pinkstergemeente, heeft een actieve houding ten toon
gespreid,... zich richtend naar die "Dag des Heren".
In deze houding is zij, jammer genoeg, gaande de tijd verslapt. Wij hebben
alleen maar de Zeven Brieven te lezen in het Boek Openbaring, om hiervan
overtuigd te worden. En wij, werkende en levende in de laatste tijdsbedeling van
God's raadsplan van verlossing, kunnen slechts bevroeden, hoe de grootste
ontknoping, de ontplooiing van de resultaten van de overwinning van het kruis,
over de ganse aarde zal zijn.
Al is het dan niet mogelijk noch nuttig, een
totaal kloppend programma op te stellen van de laatste dagen op onze oude aarde,
wij kunnen toch wel enkele gevolgen van de wederkomst van Christus, volgens de
Schrift, aanduiden. Want de Here Jezus Christus komt toch zeker in de eerste
plaats om Zijn heilswerk, dat door Zijn dood, opstanding en hemelvaart is
volbracht, tot aan het einde der aarde, te tonen. "De heerlijkheid des Heren zal
immers de ganse aarde bedekken (Jes.6:3; Openb.18:1). Hier volgen dan enkele van
de belangrijkste aspecten, die uit de Bijbelse gegevens naar voren komen.
Het einde van de heerschappij van de nachten der duisternis
De wederkomst van Jezus Christus zal het failliet, de ondergang veroorzaken van
een wereld van leugen, list, bedrog, opsmuk, hoogmoed, wreedheid, luxe,
uitspattingen, afgoderij en schijnheiligheid, die door eeuwen heen , aan de dag
is getreden. Teksten als Openb.19:17-21 en II Thess.2:8 doen ons weten, dat de
wederkomst van "De Koning der koningen" en "Here der heren" het rijk van het
kwaad als een kaartenhuis ineen zal doen storten (hoe verbreid, groot, dit ook
mag zijn); de grootste overwinning werd immers reeds behaald aan het kruis, waar
Jezus alle machten heeft uitgetogen (Col 2:15). Het gaat straks om een laatste,
wat wij noemen, snel uit te voeren reiniging, een zuiveringsactie. Laten wij ons
dan niet onder de indruk brengen door al die propaganda en grootspraak en
wonderen der leugen van de "overste dezer wereld", die Jezus al als een bliksem
uit de hemel heeft zien vallen. (Luk.10:18; Openb.12:9.).
De operatie Armaggedon
De Operatie Armageddon" zal straks worden uitgevoerd als direct gevolg van de
wederkomst van Christus (Openb.16:16). Jehova's getuigen kijken reikhalzend
hiernaar uit. Wij delen hun inzichten op dit punt helemaal niet. Zij denken, dat
dit "Armageddon voor de anderen is": Dat grote internationale leger, dat zich
zal verzamelen om tegen Christus te strijden, zal bij Zijn wederkomst als rook
verdwijnen (Openb.19:19-21). Wij weten wel beter, dank zij de Schriftopenbaring,
welke ons duidelijk wordt gemaakt door de Heilige Geest.
Alles wat op aarde is bedacht of gemaakt in de geest van verwatenheid of
duivelse hoogmoed, onverschilligheid en/of rebellie jegens God en Zijn Gezalfde,
is bestemd om ten onder te gaan. Dit betekent dus, dat de wederkomst van de Here
Jezus Christus voor altijd een einde maakt aan het antichristelijk tijdperk van
drie-en-een-half jaar op het einde van deze tijijdsbedeling. Zij komt overeen
met de laatst helft van Daniel's 70ste Profetische Week (9:24-27) en is van even
lange duur als de 1269 dagen en "een tijd, tijden, en een halve tijd", genoemd
in Openb.12: 6, 14.
Als wij deze eerste consequentie van de wederkomst des Heren goed hebben
begrepen, houdt die nu al een nuttige waarschuwing voor ons in. In deze geest en
in dit licht moeten wij ons trouwens bezighouden met "het einde der tijden";
niet alleen om te weten te komen, wat er zal gaan gebeuren, maar om nu reeds op
de juiste manier te leven. De geloofsgehoorzaamheid van de Gemeente, waarin de
reiniging van het einde nu reeds haar uitwerking doet gevoelen, moet worden
bepaald door wat de Bijbel m.b.t. de gehele aarde (wereld) voor de "eindtijd"
aankondigt.
Wij moeten niet als "inquisiteurs" naar anderen wijzen, maar vurig bidden, dat
God ons zal bevrijden van de boze. Wij moeten zonder mededogen strijden tegen
alle leugen en onwaarheid in ons leven, onze gezinnen, onze woonplaats, ons
land, en in het bijzonder in de plaatselijke gemeente waartoe wij behoren. Juist
omdat wij, door het profetisch Woord, weten, dat het rijk van Satan (het
antichristelijk rijk) vernietigd zal worden, moeten wij ons er wel voor wachten,
de duivel in de kaart te spelen
Antichristelijke stromingen
Antichristelijke stromingen, werkend in onze wereld, en hoe langer hoe sterker
wordend, doen die "valse overwinningskreten" horen, waardoor zo velen misleid
worden; ja, zelfs gehypnotiseerd raken! Deze antichristelijke stromingen zetten
nu al door tot in de boezem van de Gemeente van Jezus Christus. Geen
kleinigheid:: Zij beginnen daar waar wereldgelijkvormigheid wordt getolereerd en
wereldgezindheid ongestraft haar plaats inneemt.
Laten vooral zij die een leidende positie innemen in het Lichaam van Christus,
wakende en biddende blijven, want juist in onze tijd vertoont Satan zich "als
een engel des lichts". Het is goed te weten, dat Jezus Christus niet alleen komt
om het abces uit te snijden,... om de machteloosheid van Satan's rijk aan het
licht te brengen, maar ook om dat te liquideren. Doch de wederkomst impliceert
ook de algehele heerschappij van Christus.
Jezus komt vooral een positieve taak vervullen
In de eerste plaats om de realiteit van Zijn Gemeente te openbaren; de eenheid
van God's volk aan het licht te brengen. Hij heeft Zich voorgesteld de Gemeente
voor Zich te plaatsen, stralend en zonder vlek of rimpel, heilig en onbesmet
(Ef.5:27). Nog vele andere tekenen kondigen die heerlijkheid aan, die bij de
parousie openbaar zal worden (Kol/3:4; 1 Tess 5:23; 1 Joh.3:2; Judas 24).
Christus zal "Zijn uitverkorenen verzamelen uit de vier windstreken; van het
uiterste der aarde tot het uiterste des hemels (Mark.13:27; vergelijk met Matt.
24:31). Wat dit te betekenen heeft en wat hierdoor openbaar zal worden? De
"zichtbare eenheid" van Zijn Gemeente, hetwelk Zijn Lichaam is. Prijst God:
(Joh.11:52.) Het spreekt haast vanzelf, dat deze eenheid niet alleen uiterlijk
zal zijn, maar zal corresponderen met een diepe eenstemmigheid van de kinderen
Gods; in dezelfde dankbaarheid en aanbidding - allen hetzelfde belijdend vanwege
de volmaaktheid in Christus.
Daar is dan geen plaats meer voor "particularisme", "farizeïsme", "verdeeldheid
en vervloekingen", die altijd God's volk verscheurd hebben. 0prechte vreugde zal
er dan zijn over het einde van deze "vivisectie" van de Gemeente, die een van de
grootste ergernissen van de wereldgeschiedenis is.
Wij moeten altijd indachtig
zijn, dat alleen het wonder van Christus de hergroepering van alle ware
gelovigen zal bewerkstelligen. Nooit mogen wij op het einde vooruitgrijpen door
eenheid te forceren. Schriftuurlijke eenheid komt alleen tot stand door de
heerlijkheid van de werkingen van de Heilige Geest in het Lichaam van Christus.
Nooit door organisatie, omdat dit Lichaam een levend organisme is. Halleluja.
Wat zien wij nog in onze tijd?
De ene groepering, verlangend naar meer macht, wil de andere tot capitulatie
bewegen. Niet de suprematie van de confessie over de andere zal tenslotte
beslissend zijn, maar de overwinning van Christus over alle denominaties! Ook
mag er geen "eenheidspsychose", geen klimaat van gemeentelijke verwarring
ontstaan onder de dekmantel van "oecumeniciteit." Wij kunnen niet al die
Christelijke groeperingen weer een maken door het opstellen van een "grootste
gemene deler" waarbij men van alle kanten wat ontleent; hier een rite, daar een
instelling, en dan nog de een of andere formule.
Dat is je reinste onzin, dwaasheid. Schriftuurlijke eenheid is geen keurslijf
noch een harlekijnspak, maar is in de Bijbel uitgebeeld als een "wit gewaad",
dat Christus schenkt. De ware oecumeniciteit begint daar, waar het gebed van
onze Hogepriester, de Here Jezus Christus, wordt vervuld (Joh,17:12-23). Wat ons
in deze tijd wordt voorgesteld is "clownerie" in optima forma. Schijn bedriegt.
Dat wij gewaarschuwd zijn.
De grondslag is de liefde van God, welke tot volle
ontplooiing moet zijn gekomen door de werkingen des Heiligen Geestes. Deze
goddelijke liefde is noodzakelijk, wil alle scheiding opgeheven worden en een
broederlijke ontmoeting in de ware zin mogelijk zijn. Grootte en omvang zijn
factoren die niet gelden. De Heilige Geest kent andere maatstaven. Nog nooit
heeft er een directe relatie bestaan tussen Christelijke trouw en getalsterkte.
Men trekt absoluut verkeerde conclusies als men let op aantallen, menende, dat
(waar de meeste mensen zijn) daar de waarheid wordt verkondigd en gediend; "de
mens ziet aan wat voor ogen is, maar God peilt het hart" (1 Sam16:7 b). In het
gewone alledaagse leven komen mensen het beste tot elkaar, als zij hun
meerder-en minderwaardigheidscomplexen afleggen, elkander hun fouten en
tekortkomingen belijden. Hoeveel te meer in ons geestelijk leven. Waar dat
plaats vindt op grondslag van vrijwilligheid, ontvangen allen de genade van God,
Die ons verenigt in één gevoelen en in dezelfde dankbaarheid. Gezegend zij de
Naam des Heren. Amen.
Israel
Wij, Christenen uit verschillende gemeenschappen en confessies, moeten niet
denken, dat wij kunnen komen tot eenheid zonder rekening te houden met het door
de apostel Paulus bedoelde Israël. En in een tekstverband, dat verwijst naar het
einde der tijden. (Rom.11:26). Het is ons, helaas, niet mogelijk om hier het
gehele vraagstuk van het Joodse volk te behandelen. De plaats voor het Israel
van God naar de Schriften blijft open, want het Lichaam van Christus is slechts
volledig met haar binnenkomen, haar deelname. Daar zijn in het Oude Testament
vele beloften, die op het bijeenvergaderen van het Schriftuurlijk Israel duiden.
Lees onder meer:
Deutr.30:2-3 (te vergel. met Neh.1:9); Pslm.106:46; 147:2; Jes.11:12; 34:16;
43:5; 56:8; Jer.23:3; 29:14; 31:8, 10;32:37; EZech.11:17; 20; 41; 34:13; 36:24;
37:21; 39:28; Micha 2:12; 4: 6-12; Zef.3:20; Zach.10:8.
Oorspronkelijk ging het om de terugkeer van de in gevangenschap gedeporteerde
(weggevoerde) Joden, de herbouw van Jeruzalem en de tempel, en het herstel van
feesten en ceremoniën welke daarmede verband hielden.
De Zionistische beweging
Men kan deze beloften niet zo zonder meer met al hun details toepassen op het
einde der tijden; evenmin als wij alle profetieën met betrekking tot Christus'
eerste komst letterlijk kunnen toepassen op Zijn tweede komst. Men kan dus niet
zo maar al deze passages uit het Oude Testament aanhalen, om in de terugkeer van
een klein deel der Joden naar Palestina, een "teken" daarvan te zien, dat het
einde der tijden nabij is. D
e staat Israel als zodanig, en zoals haar burger die
verstaat en zich wenst, stemt helemaal niet overeen met de uitgesproken wil van
God. De Zionistische beweging is niet uit God, vindt haar grond niet in de
Schriften. De Schriftuurlijke eenheid "en masse" en terugkeer zal plaats vinden
naar God's wil; d.w.z. op Gods bestemde tijd en niet eerder.
De profetische tijd die Israël nu doormaakt, is die van "de benauwdheid der
tijden" (Dan.12:1 e.o.p.). De belofte van het Oude Testament met betrekking tot
het land Palestina vindt in het Nieuwe Testament niet die plaats meer die velen
het willen toeschrijven. Dat wil helemaal niet zeggen, dat zij geen zin meer
heeft, maar zij is opgenomen in Christus en de Gemeente die Hem omringd.
Ook al
vertoont de tegenwoordige staat Israël opvallende en bewonderenswaardige
trekken, dan is voor ons een Jood, die Christen wordt een veel dodelijker
voorteken van het naderende einde.
Het niet te-ontkennen-feit, dat heden-ten dage veel Israëliërs (en in het
bijzonder vooraanstaande persoonlijkheden onder hen) een steeds levendiger
belangstelling aan de dag leggen voor de Persoon van Jezus Christus, heeft veel
meer betekenis, dan de terugkeer van slechts een klein gedeelte van het volk
naar Palestina.
De Dag des Heren
Zo kunnen wij niet geloven, dat het hoogste doel bereikt is, als de wederkomst
van Christus naar onze verwachting die totale zichtbare eenheid zal hebben
bewerkstelligd - dat wonder, waardoor allen met ons in aanbidding zullen
neerknielen. Het is zeker goed, dat wij verlost worden van ons geestelijk
egoïsme, en wanneer wij verlangen naar het openbaar worden van alle dingen, maar
het gevaar is niet denkbeeldig, dat wij zó vervallen in "een collectief
egoïsme", en het geheel uit het oog verliezen. De genade in Christus geopenbaard
en de macht van de Heilige Geest verhinderen ons te hopen op een persoonlijke
verheerlijking, onafhankelijk van de volle heerlijkheid die het Lichaam van
Christus in haar geheel zal bekleden.
Meer nog, de peilloze liefde van God verbiedt ons ons tevreden te stellen met de
hoop op de verheerlijking van De Gemeente alleen... Want God heeft de verzoening
van allen die geloven beloofd, en daarom hopen wij op de vernieuwing van alle
dingen. Zoals het oordeel God's begint bij het Huis God's (1 Petr.4:17 a), om
vervolgens de hele wereld te bereiken, zo ook begint het herstel met dat van
God's uitverkorenen. Golgotha is nog altijd de ontmoetingsplaats van oordeel én
van verzoening: Hij, Die Goede Vrijdag en Pasen heeft doorgemaakt, heeft nog
altijd de sleutels van het laatste oordeel én het eeuwige leven... Op Calvarie
heeft God de wereld, die zich van Hem afwendt en Hem haat, veroordeeld.
Op De Dag des Heren zal blijken, hoe verschrikkelijk, onherroepelijk dit oordeel
is. Maar op Calvarie heeft God terzelfder tijd ook openbaar gemaakt, hoezeer Hij
haar liefheeft (Joh.3: 16). Op De Dag des Heren zal deze liefdevolle aanvaarding
openbaar worden in haar onpeilbare rijkdom (Rom.11:33-36).
De Zaligsprekingen
De Here Jezus Christus regeert nu reeds door Zijn Geest, maar deze heerschappij
is alleen (nog) niet openbaar (d.w.z. nog niet universeel). Vergeten wij niet,
dat in Jezus' Bergrede "De Zaligsprekingen" ons doen uitkijken naar een periode
in de afwikkeling van de goddelijke geschiedenis, waarin "de zachtmoedigen het
aardrijk zullen beërven" (Matt.5:5); waarin de Zijnen "de wereld zullen
oordelen" ((1 Cor.6:2), en hier op aarde zullen regeren (0penb.5:10; 20:4-6).
Want dit is de bedoeling van het duizendjarig vrederijk van Christus of het
Millennium".
Wij willen ons niet schuldig maken aan verklaringen, zoals die door anderen in
veelvuldigheid gegeven worden (meestal wild en fantastisch), maar veel meer
letten op de soberheid van de Bijbelteksten zelf, die van ons vragen: eerbied
voor God's Woord, doch ook eerbied voor wat (nog) verzwegen wordt, omdat wij dat
nog niet kunnen dragen. Deze soberheid moet ons zelfs aansporen tot gepaste
bescheidenheid. Wij weten wel, dat het zal aanbreken, maar het "hoe" is ons nog
onbekend en moet door de Heilige Geest geopenbaard worden.
Wat wij nu al geloven en ook weten, is, dat er tenslotte een periode, zal
aanbreken in de afwikkeling van het goddelijk raadsplan, waarin onze goede en
trouwe God zal willen neerzien op een aarde vol van de gerechtigheid des Heren,
waarop zij die vervolgd werden om Zijns Naams wille volkomen gerehabiliteerd
zullen zijn en degenen die gevallen zijn als martelaren hun plaatsen zullen
innemen. Glorie voor God. Dit Vrederijk moet komen.
Het is Gods wil, want het kruis is niet vergeefs in onze aarde geplant, en het
tarwe graan is gestorven om een grote oogst te doen ontspruiten. De duizend
jaren van Christus' heerschappij met de Zijnen, , geeft niet alleen "de volheid"
aan, maar ook het positief staan tegenover de wereld, waarvan alle goddeloosheid
zal zijn gebannen. De wederkomst van Christus maakt daaraan een einde (II
Thess.1:7-10; Judas 14-15; 0penb,19:11-21; 20:1-3). In plaats van ons aan te
zetten tot het stellen van talloze (ijdele?) vragen m.b.t. het "Millennium",
moet de hoop op de wederkomst van Jezus ons aanmoedigen met vertrouwen en
volharding ervoor te strijden, dat de Zaak van het Evangelie overwint.
Het laatste oordeel
Als wij geloven, dat dit goddelijk wonder van genade en gerechtigheid het licht
zal ontsteken in een alsdan volkomen duistere wereld, waarvan Satan
wederrechtelijk de god is, zouden wij dan nu niet reeds in de kracht van de
Heilige Geest "lichtjes" ontsteken in onze gezinnen en woonplaatsen? Waarom
bidden wij anders dagelijks: "Uw Koninkrijk komen, Uw wil geschiede, gelijk in
de hemel alzo ook op deze aarde?
Behalve het reeds eerder genoemde Armageddon
en het duizendjarig rijk wordt er in de Bijbel nog een ander, derde element
genoemd, namelijk: "het laatste oordeel". Openb. 20 en 21 verschaffen ons de
voornaamste Schriftuurlijke gegevens. Kort en bondig wordt dan gezegd, dat "Hij
zal wederkomen om te oordelen de levenden en de doden".
Veelvuldig zijn de gevolgen van de "parousie" zodat het in dit bestek werkelijk
onmogelijk is, ze alle te overzien. Zelfs wanneer in Openbaring alles in
chronologische volgorde wordt genoemd, wil dit nog niet zeggen, dat wij ook van
tevoren de volgorde van al Zijn daden (handelingen) kunnen vaststellen. Wij
geven in dit verband het volgende voorbeeld uit de schepping.
Als de zon opkomt in het oosten, verdwijnt langzaam maar zeker de duisternis,... zingen zangvogels hun hoogste lied,.., gaan de bloemen open, verdampen alle dauwdruppels, enz., enz. Alzo zullen ook bij de wederkomst de verschillende gevolgen, vanwege "overlapping" niet tegelijkertijd merkbaar worden.
Bij alle gevolgen van de wederkomst van Christus, die wij al beschreven hebben,
gaat het tenslotte om een enkele daad. Hij komt echt brengen, wat er allemaal
besloten ligt in het kruis,... openbaar maken wat in het verborgen bij Zij
vleeswording is gebeurd,... de oogst binnenhalen van al het zaad, dat bij Zijn
eerste komst in de aarde is gevallen.
Het definitieve oordeel
In de Bijbel staat ook geschreven dat aan het einde de Here alle mensen, doden
en levenden, alle volkeren der aarde voor Zich zal stellen en over allen het
definitieve oordeel zal vellen (Open.20s12-15). De gelovigen onder hen zullen
geoordeeld worden, enkel naar hunne werken (1 Cor.3:13-15). Ook in dit opzicht
moeten wij niet proberen ons in te denken (ons te verbeelden), hoe dit allemaal
zal gebeuren. Nieuwsgierigheid wordt nooit bevredigd. Amen.
Ook II Cor.5:10 verzekert ons, dat "wij allen geopenbaard moeten worden voor de
rechterstoel van Christus, opdat een iegelijk wegdrage hetgeen door het lichaam
geschiedt, naar dat hij gedaan heeft; hetzij goed hetzij kwaad". Uitspraken als
vermeld in respectievelijk Joh.5:24 en 29 informeren ons duidelijk genoeg "voor
wie" en met "welke gevolgen". God is rechtvaardig en Hij zal zeker doen wat
Hijzelf heeft doen schrijven in Matt.25:31-,33. Alle vragen t.a.v. Gods
handelingen brengen ons aan de grenzen van wat wij kunnen weten; en wij kunnen
hier slechts stamelen.
Wij moeten dan ook niet tot elke prijs alles willen "systematiseren", want dan
zullen wij de rijkdom van wat e Bijbel ons laat zien verspillen. En wie zou dat
willen Hoe staat het dan met onze verantwoording? Aan de hand van de gegevens
van de Schrift is één ding wel heel duidelijk: elk mens zal rekenchap moeten
afleggen. En dit raakt ons hart en ons geweten, want ons peroonlijke en onze
gemeenschappelijke verantwoordelijkheid komen hierbij in het geding.
Aan de andere kant worden wij door dit perspectief gerustgesteld, , want
tenslotte hangen wij alleen van God af. Tegenover elk menselijk oordeel, kunnen
wij met de apostel zeggen: "die mij oordeelt, is de Here" ( 1 Cor.4:4 b).
Vergelijken wij dit met 1 Joh.3:20. Het komt er dus niet zozeer op aan te weten,
of dat oordeel plaats zal hebben direct na de dood voor ieder persoonlijk (ons
sterven) dan wel aan het einde der tijden voor allen gezamenlijk; of ook, of het
ene persoonlijk, het andere collectief zal zijn.
Alle nadruk dient echter wel
gelegd te worden op het "laatste oordeel". Want, als er van ons wordt gevraagd,
God lief te hebben met ons gehele hart en de naaste als onszelf, dan is het,
voor zover als wij het kunnen verstaan, billijk, dat deze laatste ook aanwezig
zal zijn, als dat laatste oordeel over ons leven wordt geveld.
"Onze werken" waarvan wij terloops repten, hebben betrekking zowel op ons
persoonlijk als op de gemeenschap! Zij zijn de uitdrukking van onze ziel, die
slechts waar is in haar uitingen, en zij verbinden ons aan onze naaste in het
goede zowel als in het kwade. Het gaat hier zowel om kwantiteit als om
kwaliteit. Overigens zijn alle uitspraken in deze te positief, om daar onze
schouders over te kunnen ophalen onder bijvoorbeeld het voorwendsel, dat het
geloof om gered te worden voldoende is. Geloof brengt nu eenmaal konsekwenties
met zich mede: In dit opzicht is de gehele Bijbelse verkondiging eensluidend.
Alleen dat wat in het geloof is gedaan, wat God in ons werkt, kan de toets der
kritiek doorstaan. Dat is niet verwonderlijk want alleen God kan ons werkelijk
in liefde binden aan de naaste, door in ons leven recht en gerechtigheid te
werken door de Heilige Geest en daden daarin te doen opbloeien. Er is geen
andere weg, geen andere mogelijkheid gered te worden, dan door het geloof in
Jezus Christus (Ef.2:8). De Heilige Geest alleen kan ons leven vernieuwen,
innerlijk en uiterlijk; ons hart en onze daden. Daarom wordt het geloof pas
volkomen uit haar werken (Jak.2:22), en komen degenen die geloven niet in het
oordeel (welke "term" in dit verband veroordeling betekent).
In het Boek Openbaring wordt zowel gesproken van "boeken", waarin onze daden:
(werken) staan opgetekend, als over "het boek des levens", waarin de namen der
verlosten staan geschreven (20:12, 15. Vergel. voor het laatste boek nog:
Exodus..32:32; Pslm.69:29; Dan.7:10; 12:1; Filip.4:3; Openb. 3:5; 13:8; 17:8;
21:27). Wat betekent dan het openen van deze boeken? Dat betekent dat ons leven
openbaar moet worden voor God en mensen! Hier in spreekt Gods rechtbaardighid,
want wij allen, zonder uitzondering, dragen de volle verantwoordelijkheid voor
ons leven en wij hebben het recht niet deze af te schuiven op een ander. Onze
daden werken altijd iets uit, hetzij dichtbij of veraf in ruimte en tijd. En
dit wordt helaas vergeten.|
Een netwerk van verbindingen
Laten wij het anders zeggen: zij scheppen als het ware een "netwerk van
verbindingen", een weefsel met rechte en averechtse steken (of wij laten, al dan
niet met opzet, steken vallen) al naar gelang onze werken goed of slecht zijn.
En dat alles moet openbaar worden, want er is niets verborgen, dat niet aan het
licht zal komen; en niets geheim, dat niet bekend zal worden' (Luk.8:17; te
vergel. met Matt.10:26; Mark..4:22; LUk.12:2; Rom..2: 16 en 1 Cor..4:5).
In dit licht kan worden gezegd, dat het laatste oordeel de geschiedenis der
mensheid zal openbaren; en dat een ieder zal weten, welke plaats hij daarin
heeft ingenomen. De alwijsheid van God!! Beslissend voor de kwaliteit van ons
leven is wat geschreven staan in het "boek des levens". Hier hebben wij weer
"een beeld". Zoals burgers van een stad ingeschreven staan in het
"bevolkingsregister" van de desbetreffende gemeente, zo staan alle geredden
opgetekend in de hemelen (Luk.,10:20). Men kan er uit geschrapt worden.
Denken wij aan het geval van Mozes in Ex.32-32. Het Bijbels tafereel van het
laatste oordeel is in alle tijden een onderwerp geweest, dat sterk gewerkt heeft
op de verbeelding van de gelovigen. In de Christelijke literatuur vindt men veel
hiervan. Het zou ons te ver voeren hierover nog uit te weiden. Met verbeelding,
hoe goed ook bedoeld, komen wij niet in de hemel. Geloof in de Here Jezus
Christus, gelijkerwijs de Schrift zegt, zal ons rechtvaardigen in die dag.!
Amen.
Tot nog toe hebben wij drie van de voornaamste gevolgen van de wederkomst van
Jezus Christus genoemd. Niemand kan zeggen, welke van deze drie Hij het eerst
zal doen. Overlapping van gebeurtenissen is in de afwikkeling van Gods raadsplan
van verlossing geen vreemd element. Vooral niet als het gaat om de laatste
dingen (denken wij aan de opening van de zegels), met andere woorden: zij kunnen
heel goed geheel of gedeeltelijk samenvallen.
Jezus Christus kan niet regeren, zonder zowel de "usurperende machten" te
vernietigen als de geschiedenis der mensheid open te leggen. ”Het gaat in dit
opzicht zo ongeveer als een fotograaf doet. Als deze een film ontwikkelt,
"openbaart hij iets wat al is vastgelegd. Hij maakt dat dan "zichtbaar" voor
iedereen. Zo komt Jezus Christus straks om alles "aan het licht te brengen".
Glorie voor Hem, Die leeft tot in alle eeuwigheid, Amen.
De juiste koers
HeHet is voor alles nodig, dat wij de juiste koers varen; dat wij ons oog
gericht blijven houden op Jezus Christus (Hebr.12: 2) op Zijn Persoon Zelf.
Daarom toont het Boek Openbaring Hem in Zijn heerlijkheid, en behelzen de
laatste woorden uit datzelfde boek, het laatste gebed "Amen, ja kom Here Jezus:"
Laten wij daarom al de beloften en al de waarschuwingen, die de Blijde Boodschap
van Zijn Wederkomst inhoudt, ter harte nemen, om er ons gehele leven, en al onze
daden van te laten doordringen;! Laat ons in de ware zin en met het ware
gevoelen deze wederkomst van Christus, waarvan geen mens de volheid kan
bevroeden, met vreugde begroeten. Halleluja - Maranatha- JEZUS KOMT WEDER. Onze
aarde wordt herschapen tot een feestwereld, tot een paradijs, het feest van het
eeuwige leven. Mogen wij allen gereed en bereid zijn.