Van Begin tot Einde 
Vam Schepping tot Wederkomst

Home - Sitemap - Inhoud

 


Jezus redt ons van het verderf


Redding en verwerping
Wanneer het menselijk hart zich toesluit, blijven zelfs van de meest open "woningen" de deuren (voor de buren) gesloten. Contact mogelijkheden zijn dan slechts mogelijk via het bekende "sleutelgat". De Bijbel  vertelt er ook van, en dat wat er geschreven staat, mogen wij in het geschetste licht verstaan... "Zij hoorden de stem van de Here God  wandelende in de Hof, aan de wind des daags. Toen verborg zich Adam en zijn vrouw voor het aangezicht van de Here God, in het midden van het geboomte des Hofs. En de Here God riep Adam, en zeide tot hem: Waar zijt gij? En hij zeide: ik hoorde Uw stem in de Hof, en ik vreesde; want ik ben naakt; daarom verborg ik mij" (Gen.3:8-10).

En zo is het ook in het mensenleven dat van God vervreemd is. Over het algemeen is het met ons allen zo gesteld. Wij verstoppen ons niet alleen voor God, maar ook voor elkaar.  Angstig,  vanwege onze overtreding, loeren wij  argwanend door het sleutelgat, en roddelen daarbij ook nog over anderen.


Wij kijken graag om ons heen en vergeten, dat de echte vijand  altijd weer de vijand is, die "binnen in ons" zit. 's Mensen moedwillige overtreding bracht scheiding teweeg met alle noodlottige gevolgen van dien. Het "paradijs", de "Hof van Eden" ging verloren, en de toegang werd gesloten. "En Hij dreef de mens uit; en stelde cherubim tegen het oosten des Hofs van Eden en een vlammig lemmer eens zwaards, dat zich omkeerde, om te bewaren de weg van de boom des levens" (Gen.3:24).

Zondeschuld
Daar wist de mens van mee te praten. God's opdracht was aan de door Hem geschapen mens: ".....en die te bewaren" (Gen.2:15). De mens faalde, overweldigd door de zonde! God nam toen het heft in handen. Zo is het altijd in het leven. Wanneer ongehoorzaamheid zich van ons meester maakt, en wij frauderen jegens God, dan ontstaat er scheiding, en wij bevinden ons dan altijd weer aan gene zijde van de Hof van Eden. Hier vinden wij de diepe betekenis van het begrip ZONDESCHULD.

Wij kunnen nooit uit onszelf terug, en wij ondervinden dat in situaties waarin wij  in alle gevallen schuldig komen te staan; om het even welke keuze wij maken  - zelfs wanneer wij ons door de bekende "mensenliefde" laten leiden. Iedere menselijke beslissing is tragisch, omdat zij altijd een beslissing is tegen iets, dat niet ongestraft kan blijven. Een bekende zegswijze is: "vuile handen zijn in onze wereld onvermijdelijk". Hoe of het ook zij, het verlangen naar wat verloren ging is gebleven. En het is de Heilige Geest, Die ons leert, dat wij het alleen maar kunnen terug vinden door en in Jezus Christus. Amen.

Levend verlangen
Dit in het menselijk hart levend verlangen en onze gerichtheid, om (als het mogelijk is) zonder verantwoordelijkheid te leven, zijn evenzoveel "symptomen" van de diepste vervreemding in het diepste van ons denken, leven en handelen. Erkennend, dat wij in alles tekort schieten, is het van belang in te zien hoe groot het verschil wel is tussen het Bijbels getuigenis aangaande "zondebegrip", en dat wat men gewoonlijk en graag "slechte moraal" noemt.
Een voorbeeld van wat wij bedoelen, vinden wij o.a. in Luk.18:9-14. Als wij hier lezen van zondaars en van Farizeeën, leren wij, dat het dus mogelijk is om van God gescheiden te leven, door op een bepaalde manier te proberen volmaakt te zijn!

Wat moeten wij doen?
Stellen wij ons in de plaats van de rijke jongeling, dan luidt de vraag: "Wat moeten wij doen om het eeuwige leven, te verwerven?"
Behalve de rijke jongeling, stellen nog anderen in de Bijbel deze vraag. Een wetgeleerde, de cipier van Filippi en (laten wij eerlijk zijn) talloos velen hebben ook vandaag-de-dag deze zelfde vraag in het hart en op de lippen. God's mannen in de Bijbel hebben het anders uitgedrukt: "Toon mij nu Uw heerljkheid" (Exodis.33:18). Hun intens verlangen uitte zich in de woorden: "Mijn ziel dorst naar God, naar de levende God; wanneer zal ik ingaan, en voor God's aangezicht verschijnen?" (Psalm.42:3).

Deze mensen hebben dus God liefgehad boven allen en alles! Zij dachten helemaal niet aan hun persoonlijk heil. 0, neen, verre van dat. Mozes kon God bidden , hem te schrappen uit het Boek des Levens, liever dan Zijn verdwaald volk te verwerpen,; "Zo keerde Mozes weder tot de Here en zeide: Ook dit volk heeft een grote zonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben. Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg me nu uit Uw Boek, hetwelk Gij geschreven hebt" (Exodus. 32:32).

En Paulus, de apostel riep uit: "Ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn broeders, die mijn maagschap zijn naar het vlees" (Rom.9:3). Al deze woorden, gesproken onder de machtige Zalving van do Heilige Geest, overtuigen ons, dat zij hun broeders meer lief hadden dan zichzelven!! Hoe staat het met ons?!? Alle negenennegentig schapen moesten toch nog wachten tot het honderdste, het verloren schaap, gevonden was, voor en aleer alle de schaapskooi konden binnengaan...

Hoe vele trouwe leden van de Gemeente zullen deze waarheid moeten onderschrijven. En zo wordt de vraag naar redding ook juist gesteld in het licht van de Schrift. Het gaat immers om de eer van God, die openbaar wordt in de redding, zelfs van de laatste, en heus niet om ons "behoudingsinstinkt", dat de grendels van de dood tracht te forceren. Amen, nogmaals willen wij er de nadruk op leggen, dat de verlossing zoals in de Bijbel bedoeld, zich uitstrekt tot de gehele schepping, en dus niet alleen tot de mensheid of de Gemeente des Heren.

En zij heeft betrekking zowel op het menselijk lichaam als op onze ziel. Daarom leren wij ook niet alleen de onsterfelijkheid van de ziel, maar ook de opstanding van het lichaam naar de Schriften (I Cor.15). Daar is voor de Christen een "totale redding", omdat hij een "volkomen Verlosser" heeft. "Gij, o Here! zijt onze Vader, onze Verlosser van ouds af is Uw Naam" (Jes.63:16b).

Verlossing
Verlossing, zoals die zich eens in haar volheid over de wereld zal uitstrekken, zet haar stempel op ons leven, zodra wij Jezus Christus aannemen als onze persoonlijke Verlosser en in Hem geloven als onze Zaligmaker. "Die in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven..." (Joh. 3:36a). "Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden" (II Cer.5:17). Het is zonder meer duidelijk, dat Jezus Christus alleen dit bewerkstelligt, en dat er van onze kant geen enkele verdienste is. Alleen de Heilige Geest maakt ons hart ontvankelijk.Geprezen zij de Naam des Heren!

Wat is nu de andere kant van verlossing?
Wat staat er tegenover het eeuwige leven, de zaligheid?? De Bijbel geeft het antwoordt: het verderf! Letten wij op Jezus Christus en Zijn omgang met Zijn discipelen, dan merken wij op, dat Hij Zijn discipelen vraagt niet eerst de Blijde Boodschap van verlossing te verkondigen, en dan pas het vreselijke nieuws van het verderf, de veroordeling.  Niettemin wordt in de Evangeliën gesproken van:

de "brede weg" die dood loopt, de gesloten deur, wenen en tandengeknars, het eeuwige vuur,... van hen, die geworpen worden in de poel van vuur en zwavel.

En wij mensen, hebben het recht niet aan deze Bijbelse waarheden stilzwijgend voorbij te gaan. Zij zijn een diep insnijdende waarschuwing, die haar plaats in de Blijde Boodschap heeft; haar eigen en aparte plaats. Jezus heeft ons ook gesproken van de werkelijkheid, die wij niet zo maar in menselijke hoogmoed mogen ontkennen. Integendeel, wij doen wijs, als wij ook aan deze realiteiten al onze aandacht schenken.

Wij hebben de keuze tussen oordeel of verderf
Niemand kan zich indenken, dat Jezus geschermd heeft met ijdele bedreigingen, wanneer Hij spreekt over oordeel en verderf, noch minder, dat Hij overdrijft, als Hij spreekt over de eeuwige verdoemenis, de hel voor alle goddelozen, alleen om meer indruk te maken. Meer nog dan andere dingen en zaken, hebben wij hiermee rekening te houden.
Wij hebben alleen maar de keuze tussen "eeuwige straf" of "eeuwige zaligheld". Al het andere, het zogenaamde "vagevuur" is verdichtsel van mensen, belust op een tweede kans om gered te worden. Het is NU of NOOIT - in DIT leven, anders is het TE LAAT. Onze enige kans is Jezus Christus. Amen. Daar zijn er ook nog lieden, die graag denken aan, spreken van en verlangen naar "al-verzoening".

Hoe wij hierover denken? Op grond van de gezonde leer van Jezus Christus is onze conclusie: dit is een Satanische valstrik, een leugen! De Bijbel is in dit opzicht duidelijk en leerstellig. "Zalig en heilig is hij, die deel heeft in de eerste opstanding; over deze heeft de tweede dood geen macht " (Open.20:6); "... en zij zullen gepijnigd worden dag en nacht in alle eeuwigheld" (v. 10); "... en zo iemand niet gevonden werd geschreven in het Boek des Levens, die werd geworpen in de poel des vuurs" (v.15).

Wat heeft het Oude Testament ons te zeggen?
Beginnende met Mozes, om dan te komen tot de Psalmen en de Profeten, hebben wij de volgende uitspraken. "Indien deze mensen zullen sterven gelijk alle mensen sterven, .... zo heeft mij de Here niet gezonden. Maar, indien de Here wat nieuws zal scheppen, en het aardrijk zijn mond zal opendoen, en verslinden hen met alles wat hunner is, en zij levend ter helle zullen nedervaren....." (Num.16:29-30); "De Here doodt en maakt levend; Hij doet ter helle nederdalen, (I SaM.2:6); "De goddelozen zullen terugkeren, naar de hel toe, alle godvergetende heidenen" (Pslm.9:18); "De hel en het verderf worden niet verzadigd..." (Spr.27:20). Positief zijn de profetische uitspraken in Jes.14:11 en 15; Ezech.31:15-17; Hos.13: 14; Amos 9:2.

Vanwege de werking van God's Geest in ons, is het duidelijk, dat wij niet in staat zijn om naar ons inzicht te kiezen en te beslissen. Wat weten wij er van? Wat komt er van onze voorkeur terecht wanneer God's Geest Zich met ons bemoeit!? Wie zou daar trouwens rekening mee houden!?! Waar wij voor hebben te zorgen is, dat de balans doorslaat naar de kant waar Jezus staat! In elk geval begrijpen wij in dit licht, dat wij niet het recht hebben om mensen te veroordelen, wie zij ook zijn. En het is ongetwijfeld niet toevallig, dat wij (op grond van wat de Bijbel leert) heel duidelijk over verlossing en eeuwig leven kunnen spreken. Jezus zegt: "IK BEN DE OPSTANDING EN HET LEVEN!"
Eli, Eli, Lama Sabachtani
Daarentegen moeten wij herhaaldelijk constateren, dat Christenen zo vaag kunnen spreken over de hel "Gehenna".. Wij vragen ons af of er mogelijk nog twijfel leeft in hun harten. Wie kan nog twijfelen aan dood en hel (verdoemenis), wanneer wij onze ogen richten op de Gekruisigde, Die in Zijn doodsangst, hangende aan het kruis, uitriep "Eli, Eli, Lama Sabachtani!" dat is: Mijn God! Mijn God! Waarom hebt Gij Mij verlaten!" (Matt,27:46).


Was het niet, omdat "Hij een vloek geworden was voor ons"! (Gal.3:13). Hij, Die zonder zonden was, werd voor ons tot zonde gemaakt! Amen. In wezen was er geen angst - het was de angst vanwege onze zonden, die Hij in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout (I Petr.2:24). Hij onderging daarvan, in onze plaats, de foltering; Hij heeft inderdaad die pijnen in intensiteit doorleefd.

De rechten van God
Geven wij ons er wel voldoende rekenschap van, hoezeer onze ontrouw God heeft beledigd en zelfs verraden?! Tellen wij wel, hoeveel slagen wij toegebracht hebben aan het van liefde kloppend Vaderhart?!? Zullen wij nog langer het sentimentele verhaal van de goede God, Die Zijn schepselen niet zou kunnen verwerpen, blijven vertellen? Durven wij dat?? Zullen wij, al is dan de tijd waarin wij leven nog zo modern, nog durven spreken over die zo dikwijls gezochte "rechten van de mens" tegenover de Almachtige God?

Komen de rechten van God niet op de eerste plaats!? Hebben wij, die Hem eerst verwierpen niet verdiend voorgoed door Hem verworpen te worden?!? Als onze God werkelijk recht zou oefenen in plaats van genade in en door Jezus Christus, zou Hij ons dan niet in de eeuwige vergetelheid, in die eeuwige verdoemenis moeten storten!?! Zeer zeker. Het kruis toont onontkoombaar de realiteit. Maar het doet dit alleen, om ons tegelijkertijd te verkondigen, dat Jezus Christus in onze plaats de vloek, die wij verdiend hadden, heeft gedragen. Wij willen het deze keer ook anders schrijven: Om Hem te verkondigen, die dood en hel heeft overwonnen, kunnen wij ook alleen spreken over hel en verdoemenis. Glorie voor Jezus!!

 


Home | Sitemap | Inhoud