Van Begin tot Einde
Van Schepping tot Wederkomst
Waar gaan wij heen na de dood?
Aan het kruis:
"Toen werden met Hem twee moordenaars gekruisigd, een ter rechter- en een ter
linkerzijde... En een van de kwaaddoeners die gehangen waren, lasterde Hem...
Maar de andere antwoordende bestrafte hem"... En hij zeide tot Jezus: "Here,
gedenk mijner, als Gij in Uw Koninkrijk zult gekomen zijn". En Jezus zeide tot
hem: "Voorwaar zeg ik u, heden zult gij met mij in het paradijs zijn".
(Matt.27:38; Luk.23:39-43.). Voorts: "En Jezus roepende met grote stem, zeide:
Vader, in Uwe handen beveel ik mijn geest. En als Hij dat gezegd had gaf Hij de
geest" (Luk.23:46).
Geen mens is in staat om zonder angst en rustig de dood tegemoet te gaan. Er kan
niet worden ontkend, dat op de achtergrond van ons leven een begrijpelijke
doodsangst heerst. Begrijpelijk...., want wie kan ons daaromtrent inlichten? Wie
is ooit teruggekeerd, anders dan Jezus?. Het is opvallend, dat in het Nieuwe
Testament nauwelijks gesproken wordt over de dood, en (zoal er sprake van is)
dan meestal terloops.
De dood is overwonnen
In het Nieuwe Testament gaat het niet over HOE de mens de dood beleeft. De
Nieuwtestamentische uitspraken ten aanzien van de dood hebben geen betrekking op
het menselijk onvermogen (onze onmacht) om de dood aan te kunnen, maar in de
overwinning op de dood zelf, die door Jezus werd behaald! De dood heeft Jezus
niet kunnen vasthouden; de dood heeft Jezus niet in de boeien kunnen slaan.
Vanuit deze werkelijkheid zijn dan ook alle vier synoptische Evangeliën
geschreven, geïnspireerd door de Heilige Geest. "De dood is verslonden tot
overwinning" (1 Cor.15:54).
Paulus, Jezus' apostel is van deze onwederlegbare waarheid helemaal doordrongen.
Ons geloof, een gave Gods, in onze verrezen Here en Heiland, moet ditzelfde
(kunnen) werken in ons leven. Ja, nog meer: het geeft ons ook de zekerheid, dat
(wanneer wij straks in opstandingsheerlijkheid opstaan uit het graf) wij ook
verder de weg van Jezus zullen volgen. De weg naar de hemel, de woonplaats van
God. Ons wacht straks eveneens een HEMELVAART. Amen.
Jezus' overwinning
Zij heeft ook voor Christenen geweldige gevolgen. Deze zijn vervat in Zijn vaste
beloften. Jezus' onkreukbare trouw is onze garantie. God's beloften zijn
onberouwelijk (II Cor.1:20; Rom.11:29). Trouwens, Jezus' verschijningen aan
Zijn jongeren na Zijn opstanding, zijn gewisse tekenen, dat de opstanding
werkelijk volkomen overwinning is en de poort naar de hemel. Geprezen zij de
Naam des Heren. Wat wil dat dan zeggen: " "Jezus Christus is nu in de hemel, in
het Huis des Vaders?"
Het Bijbelverhaal van Zijn hemelvaart zegt veel meer.
De hemelvaart van Jezus, naar Handelingen I:9-11 en Mark.16:19 gaat in betekenis
ver uit boven Zijn opstanding, omdat Jezus Christus hier geen afscheid neemt van
de Zijnen tot Zijn wederkomst. Integendeel - Zijn hemelvaart is Zijn
"troonsbestijging"... Christus' triomf als HEER over het universum, als de
OVERWINNAAR over alle machten (Matt.28:18b).
Christofanieen
De hemelvaart van Jezus Christus wordt gekend en gerekend tot de "Christofanieen
(de verschijningen van Jezus aan Zijn jongeren, Zijn discipelen). Deze
verschijningen zijn geen "inbeeldingen" en/of "innerlijke belevenissen" van de
discipelen geweest. Evenmin is Jezus, als de Opgestane Here en Meester, aan Zijn
discipelen verschenen als een weer-tot-leven-gewekt lijk.
Het lichaam van Jezus
was totaal veranderd, aan de aardse begrippen onttrokken lichaam; geen hersteld
mensenlichaam als zodanig. Tevoren voor ons "tot zonde gemaakt" aan het kruis,
was Hij na de opstanding wederom zondeloos . Alle kritiek, die Christus'
hemelvaart met alle geweld wil inpassen in de aardse dimensies van ruimte en
tijd, is gedoemd te mislukken, omdat zij tenslotte op dood spoor geraakt. Zij
gaat immers in feite aan de Nieuwtestamentische uitspraken voorbij. .
De eeuwige dag
Welk getuigenis ten aanzien van opstanding en hemelvaart vinden wij in het Oude
Testament? In Ps.49:16: "Maar God zal mijn ziel van het geweld des grafs
verlossen, want Hij zal mij opnemen."
Wij hebben hier een schitterend getuigenis van het geloof, waarin de ouden
destijds onder de wet geleefd hebben en gestorven zijn. Zij zijn niet blijven
stilstaan bij het leven van alle dag, maar terwijl zij hun geest in de hemel als
het ware verheven hadden, zijn zij door deze wereld heengegaanan, totdat... zij
hun loopbaan volbracht hadden.
De psalmdichter had zijn ogen gericht naar die heerlijke Morgenstond, die de
Eeuwige Dag met zich brengen zal. In Ps. 16:8-11 lezen wij onder meer van de
gemeenschap met God, die sterker is dan de dood. Petrus heeft in zijn
Pinksterrede deze psalm geciteerd.(Hand. 2:25-28). De oude Job riep uit: "IK
weet, mijn verlosser leeft,... ik zal uit mijn vlees God aanschouwen"
(19:25-27). Dan hebben wij nog de lofzang van Hanna (I Sam.2:6) en tenslotte de
juichende opstandingskreet: "Hij zal de dood verslinden tot overwinning en de
Here zal de tranen van alle aangezichten afwassen..." (Jes.25:8, 9).
Het leven na dit leven
De ene tekst reikt verder dan de andere, maar alle (ook in het N.T.) zijn
gegrond in de heilsfeiten van Christus' verrijzenis en hemelvaart. Mogen wij het
allemaal zo zien, dat vanuit deze heilsfeiten voluit getuigd kon en kan worden
van "het leven na dit leven" - van het hiernamaals. Dank zij opstanding en
hemelvaart van Jezus Christus. Glorie voor Hem, de Hemelvorst en de komende
Rechter over levenden en doden. De meeste teksten met betrekking tot de hemel
vinden wij in het laatste Bijbelboek.
Zoals daar over de hemel gesproken wordt, vinden wij het nergens in het Oude
Testament. In de Brieven zijn het vooral Filip.1:21-23 en II Cori.5:1,-10.
Paulus verlangt vurig zijn intrek te mogen nemen bij de Heer in de hemel. Ook in
de Brief aan de Hebreeën gaat "een venster open naar de hemel". In 4:14 wordt
herinnerd aan hemelvaart, de centrale gebeurtenis in verband met 'Onze
hemelvaart'.
In 8:l gaat het over Jezus' werk in de hemel en in 12:23 over de
vergadering van God's gunstgenoten, "de gemeente der eerstgeborenen die in de
hemelen opgeschreven zijn".
In alles wat profeten en apostelen hebben opgetekend valt het gemeenschappelijke
in hun kennis op: het uur van ons sterven
Het uur van ons sterven
In het uur van ons sterven vallen Gods kinderen niet uit Gods sterke handen. Hij
blijft met ons en wij met Hem. Hij is en blijft onze Hoop, en Betrouwen, Amen.
Bij alles gaat het steeds om die ene grote heilsverwachting, geopenbaard in de
opstanding van Jezus Christus en in Zijn hemelvaart en ons participeren hierin
vanwege onze roeping om te behoren tot het Vrederijk van Christus. Wij aarzelen
niet hier neer te schrijven, dat (alles bijeen genomen) een diepgaande bezinning
in de laatste dagen nodig is, en dat wij in onze tijd sterk mogen blijven hopen
op de belofte, dat de Heilige Geest ons verder en dieper zal leiden in de
waarheden van hemelvaart en wederkomst.
De Heilige Geest is beloofd en geschonken aan de Gemeente van Jezus Christus,
"de UNA Sancta Catholica", juist om haar te leiden in al de waarheid. En dit
laatste moet leiden tot een hernieuwd gemeenschappelijk belijden; in het
bijzonder van "de laatste dingen''. De Here schenke ons allen Zijn wondere
genade om daartoe te kunnen komen.
Wij besluiten dit hoofdstuk met het woord van de apostel aan de Romeinen: "Want
ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven; noch Engelen noch overheden, noch
machten, noch tegenwoordige noch toekomende dingen, noch hoogte noch diepte,
noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in
Christus Jezus onze Here" (8: 8, 39).
Parousia
Bestuderen wij in samenhang dan ook Joh.11: 25 en 5: .24. "Zij, die in de Here
sterven, wachten op Christus' terugkeer naar de aarde; nadat zij even tevoren na
hun opstanding en hemelvaart, Hem zullen hebben ontmoet in de lucht om dan
samen met Hem terug te keren (Judas l4). Deze is de Openbaring van de Here Jezus
Christus de "Parousia" (Openb.1:7). De "Epiphania" (dat is Zijn komen als een
dief in de nacht, om als de Hemelbruidegom Zijn schat (de Bruidsgemeente) weg te
nemen, heeft dan al eerder plaats gehad (Matt.25:1-10; Luk..17:33-37.