Van Begin tot Einde
Van Schepping tot Wederkomst

Home - Sitemap - Inhoud

 


Het geheim van het kruis


Wat weten wij nog van Jezus?
van ons voorafgaand betoog, volgt een nadere beschouwing van "Het Geheim  van Het Kruis". De vraag welke in direct verband hiermee gesteld wordt,  is dan ook die, welke wij hierboven geplaatst hebben. De meesten onder het "kerkvolk" van onze tijd zijn er zich nauwelijks van bewust, hoezeer de figuur van Jezus Christus "problematisch" is geworden onder een meer dan een eeuw durend trommelvuur van menselijke (wetenschappelijke) kritiek.

De kaarten liggen tegenwoordig zo: zelfs vele theologen menen, dat men omtrent Jezus Christus, of Jezus van Nazareth zoals velen Hem in dit licht willen zien, zo goed als niets weet; en dat alles, wat wij in het Nieuwe Testament lezen, slechts als beeldspraak dient te worden opgevat... De lichamelijke opstanding, de meeste wonderen, Zijn opwekkingen van doden, doch ook Zijn leer... alles wordt in de storm van de twijfelachtige kritiek tot "legende" herleid!

Waarom is ons de waarheid niet verteld?
De "God-is-dood-theorie" heeft hieraan meegewerkt en hiertoe aangezet. Zij is het product van de goddeloosheid van de laatste dagen. Deze zo geheten resultaten van het onderzoek "omtrent het leven van Jezus" vinden langzamerhand toch hun weg ook naar het bewustzijn van de nominale, kerkganger - de gemiddelde gelovige. Natuurlijk is deze niet in staat, om de volle omvang van al die opgeworpen kritiek te vatten. Des te sterker krijgt hij de indruk, dat de grondslagen van ons Christelijkk geloof aan het wankelen zijn gebracht.

En wij hoeven ons dan ook niet te verwonderen, als velen zich afvragen: "Is ons wel de waarheid verteld? Waarom nog samenkomen en een gemeente vormen als zelfs de theologen zich al afvragen, waaraan zij nog moeten geloven?? Zijn daarom hun predikingen zo saai, zo vervelend en zo oppervlakkig geworden, omdat de man op de kansel niet meer gelooft in de oorspronkelijke Boodschap van de Bijbel?

Deze en nog vele andere vragen dringen zich op, nu wij in deze laatste dagen worden geconfronteerd met die eerder bedoelde resultaten. Wij hebben ook mensen ontmoet, die helemaal geen vragen meer stellen, omdat zij allang het Christelijk geloof de rug hebben toegekeerd, en allang niet meer de noodzaak inzien, de aanspraken van het Christelijk Geloof op de waarheid nog ernstig te nemen.

Vele Christenen hebben de indruk, dat men het moet zien te rooien met de wereld waarin wij leven en werken. Een makkelijke manier om van alles af te komen. Maar wie zich bezig houdt met literatuur terzake, is zich allang bewust, dat de Bijbelcritici van onze eeuw beweren, dat zij uit de Bijbel wel alles kunnen lichten wat (volgens hun onderzoek!) niet meer in onze tijd past. Het is in-treurig, maar waar.
 
De grote afbraak
Toen zij eenmaal hun mening lanceerden, begon meteen "de grote afbraak". Is er nog wat overgebleven? Ja zeker, maar niet veel. God's handelingen bijvoorbeeld, waarvan de Bijbel getuigt, worden van onwaarde beschouwd. Beweerd wordt, dat als men God wil verstaan, men er zich niet te veel over moet bekommeren, "wat" God op deze aarde heeft gedaan, want de waarheid wordt nu eenmaal bepaald door het denken en niet door het handelen God's in de geschiedenis.Met andere woorden komt hun betoog hierop neer: de mens wil zelf bepalen "wie" en "wat" God is.

Hoe heel anders was dat in de eerste Christelijke Gemeente onder de "Vroege Regen" - de eerste Pinkstergemeente in de geschiedenis. Die eerste Christenen stelden het zo: wat waarheid is kan geen mens verstandelijk gewaar worden, maar alleen in de ontmoeting met God; in wat Hij heeft gedaan en geschapen.., door de komst van Jezus Christus in de geschiedenis. Maar de "moderne" mens heeft hiermede geen genoegen genomen.

Dit was en is hem te eenvoudig. Hij wil wat anders. Hij heeft de overlevering aangaande Jezus Christus op zijn ontleedtafel gelegd met alle gevolgen ervan. Op de ontleedtafel van de kritiek werden de synoptische Evangelien gelegd, om te worden "geanaliseerd" tot in de kleinste details. In wezen werd er "gedokterd" aan ons geloof. Mogen wij allen dit zo zien en verstaan! En zodoende raakte men alle samenhang kwijt, met het treurige gevolg, dat de waarheid werd "gedemonteerd."

Voorwaar! Het is alles verbijsterend en bedroevend. Zodoende heeft het geloof plaats moeten maken voor "hypothesen", "veronderstellingen". Dit is nog maar het begin van het Satanische plan. Waartoe de "aartsleugenaar en moordenaar vanaf de beginne; wil komen is, dat God en Zijn wereld uit elkaar gerukt werden.. dat God uit de wereld wordt weggedrongen! Maar, halleluja!, God en Christus zijn niet te ontleden. God, Schepper van hemel en van aarde, heeft het allemaal heel anders verordineerd. Hij kwam in Christus en wij moesten niet anders doen dan Hem ontvangen.

Hoe groot is het wonder van genade!! Genade is, Gode zij dank!, geen erfgoed. Van alle kritiek en ontleedkunde naar volledige goddeloosheid is maar een stap!Het is wel heel duidelijk, wat deze kritiek wil uitdrukken: hetgeen 2000 jaar geleden plaats vond, zonder dat de wereld erdoor is veranderd, kan mij (vult u voor dit -mij- maar een naam in!) niet interesseren. En met deze uitspraak heeft "men" Gods Kruisstandaard omlaag gehaald... .. het kruis waardeloos gemaakt.
 
Het wondervolle kruis
Vergeten wordt, dat ons Christelijk geloof nauw betrokken is op deze wereld in al haar facetten: haar aanvang, haar heden, haar toekomst. Maar alles begint bij dat wondervelle kruis. Het geloof in Christus opent ons oog voor de weg die de wereld heeft te gaan. Daar is geen andere. Over Christus en het Kruis gesproken, het volgende... Hoe zijn de mensen in conflict met zichzelven. Kruisen zijn "in" vandaag-de-dag!. Zowel vrouwen aln mannen dragen ze in allerlei vormen. Ze dragen ze en gaan er mee om as "amuletten", als mascottes.

De dragers en de draagsters (jong en oud) staan niet stil bij de "achtergrond" van het kruis, maar ook bij mensen, die er iets meer bij nadenken, zelfs bij Christenen, wordt het kruis al gauw een "vernisje" dat slechts bruikbaar is bij bepaalde gelegenheden. Zo wordt het kruis"ontkracht", en de eigenlijke zin ervan gaat totaal verloren! Het wordt een sierraad op onze kerktorens, op muren en op graven.
Nu is het wel waar, dat wij over smaak niet mogen twisten, maar wat treft de ware Christen, terwijl het voor de anderen niet bestaat? ! Wel, het kruis is GOD'S teken voor de wereld.

 Het heeft geen esthetische betekenis. Als Christenen over heit kruis spreken, hebben zij het over een hard en vooral pijnlijk onderwerp. De feitelijke betekenis van het kruis is gans anders dan mensen denken. Waar stond het kruis in de tijden van weleer? Even buiten Jeruzalem, op Golgotha’s heuveltop. Daar voltrok zich het grootste drama van alle eeuwen: God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende. (2 Cor. 5,19), maar Hij stierf ook in Christus!
 
Hart tegen hard
Hij stierf aan een "vloekhout", want de Bijbel leert, dat wie aan zo'n kruis werd gehangen, was vervloekt (Gal.3:13b). Daar hing Hij tussen hemel en aarde! Voor Zijn discipelen was het kruis een teken van grenzeloze ontgoocheling; het eindstation van alle hoop en verwachting. Groter schok had hen niet kunnen overkomen. Daarbij komt dan nog, dat Jezus alles behalve een misdadiger was. Verre van dat! De Bijbel vertelt ons heel andere dingen. Het staat zo geschreven en wij geloven het. Halleluja!! Jezus leefde zo geheel anders dan de mensen van zijn en onze tijd. Woord en daad waren in volkomen evenwicht. Jezus leefde vanuit hetgeen Hij verkondigde: Hij had zelfs Zijn vijanden lief.


Het ging bij Jezus niet om:
Hard tegen Hard, maar om HART tegen hard! Hij zei wat Hij deed en Hij deed wat Hij zei. Jezus kende geen "mooi-praterij" zoals zovele Christenen vanddaag de dag. Zelfs voorgangers maken zich hieraan nog veelvuldig schuldig. Daarom kunnen zij het Woord der waarheid ook nooit recht snijden!! Wanneer het ernst werd, marchandeerde Hij niet. Hoe vele ambtsdragers en die leiding geven, struikelen hier!! Jezus hield Zich aan Zijn woord tot in de dood toe; tot het moment, dat Hij in de diepste betekenis van het woord ten onder ging aan Zijn mateloze liefde voor u en voor mij. Hij vergaf degenen die Hem aan dat kruis nagelden en bad voor zijn moordenaars...(Luk. 23:34a).
 
Een diepe verbintenis
Jezus' liefde was er een zonder uitvluchten en/of achterdeurtjes; een geloofwaardige liefde. Glorie voor Hem! Waarom werd nu juist deze Jezus DE PERSOON in wie wij geloofd hebben? En dat na bijkans 2000 jaar! Was Hij meer dan alleen maar mens??Wat Hij tijdens Zijn leven en sterven sprak en deed, was meer dan trouw zijn en blijven aan bepaalde principes. Jezus handelde niet namens Zichzelf, maar Hij beschouwde Zichzelf als "dienstknecht", en werd de mensen gelijk.  Hij was geen "lastgever", maar "lastdrager". Nochtans was het Hem geen roof om Gode evengelijk te zijn (Filip.2:7 en 6). Geprezen zij Zijn Naam!!

Dat God's Geest ons allen moge doen verstaan, dat Jezus Christus het altijd heeft gehad over een diepe "verbintenis". In welk opzicht? Jezus zei van Zichzelf, dat God (de Vader) met Hem was (de Verbintenis), en dat Hij Zijn leringen, Zijn machtige beloften aan de armen en verdrukten met een volmacht, die de Vader Hem had verleend (Zijn zending). Jezus Christus was en is Here tot heerlijkheids God´s des Vaders" (Filip. 2:11) . Hij alleen kon zeggen `Wie mij ziet, aanschouwt de Vader. Hij was en is de zoon.

Voor ons mensen, over het agemeen, een moeilijk  te doorgronden uitdrukking. Wij worden en zijn ons bewust van de betrekkelijkheid van ons bevattingsvermogen. Deze betrekking is een zeer diepe. Het betekent, dat als Jezus vertoornd was over een eigengerechtigheid van de wetgeleerden, God Zelf in dat geval werkzaam was in deze toorn van Jezus.  Maar dan heeft niet alleen Jezus getreurd over de liefdeloosheid van de mensen van Zijn tijd, maar ook dan weer God Zelf!! Ja, het gaat nog om méér en nog verder... Want, dan zou Jezus niet alleen hebben ervaren wat het zeggen wil "mens te zijn" en te moeten lijden, maar ook God Zélf moet het mee-beleefd hebben, want "GOD WAS IN CHRISTUS".

En dan heeft God de liefdevolle overgave van Jezus Zelf mee-beleefd, en Zich alles gelegen hebben laten liggen aan deze wonderlijke liefde tot de mensen: de eenzaamheid en de strijd van de Zoon Jezus! Laten wij dit nooit vergeten: voor de Zoon was het ontstellend om de beker leeg te drinken (waarin de zonden van een hele wereld...); voor de Vader was het even ontstellend om die beker aan te reiken!! Amen. Jezus, Die de mensen liefhad, werd een prooi van intense haat. Hij "Zoon des mensen en Zoon van God", Die ook in opdracht van God optrad, werd omgebracht door die degenen voor wie Hij gekomen was.  En als deze Jezus aan de kant van God staat, is Zijn kruisiging uiitdrukking van de "zelfverheerlijking van de mens en tegelijkertijd een oorlogsverklaring aan God!

De onwederlegbare waarheid
Hier hebben wij die onwederlegbare waarheid:
Jezus aan Gods zijde, maar tegelijkertijd aan de kant van de mensen  voor wie Hij is gestorven . "Dat gevoelen zij in u, hetwelk ook in Christus Jezus was" (Filip.2:5).  Wanneer dus Jezus aan het kruis zelfs voor hen bidt, die Hem hebben laten lijden ... en voor hen, die als je reinste fanatici:"Kruisigt Hem"?  hebben geschreeuwd, wordt Zijn kruis tot een TEKEN, dat de ontstane vervreemding overbruggen en de verbroken gemeenschap herstellen wil.  Dan is het kruis van Jezus een teken van verzoening tussen God en mensen., JEZUS ZELF IS ONZE VERZOENING. Halleluja, Amen. (Rom,3:25; Joh.2:2; 4:10).

In die totale verlatenheid (Mark.15:34) riep Jezus niet "God is dood:" zoals zo vele levenden dit in onze tijd doen, maar bleef Hij met God rekening houden. Wij vragen ons af: "Wie kan machtelozer en verlatener, doch tegelijkertijd ook meer getroost geweest zijn dan deze stervende Jezus? Bij overdenking komen wij tot deze conclusie: Slechts wie als Hij de diepste verlatenheld heeft leren kennen, kan ook bevrijdend verlossen op een wijze, die geloofwaardig is.  Daarom geloven en belijden wij, dat Jezus door die diepste diepten is gegaan. En als dat zo is (en HET IS ZO), dat God in deze Jezus was, dan kán Hij ook begrijpend, helpend, ondersteunend en verlossend in al ons menselijk lijden aanwezig zijn. Glorie voor Hem.
 
De zoekende liefde
Toen de discipelen veel later (ná Jezus' opstanding) dan ook begrepen hadden wat er voor hen en voor een hele wereld was gebeurd, werden ze zelf actief. Zij voelden zich gedrongen de liefde, die zij zelf hadden ervaren, op hun beurt aan anderen te laten merken (door te geven); ook al werden zij door die houding zelf in het nauw gedreven. Het Boek der Handelingen verhaalt uitvoerig hiervan. Zo zal het ons ook vergaan, zodra wij gaan inzien en tot de overtuiging komen, hoeveel wij voor God betekenen, en hoe kostbaar onze verloste levens in Zijn ogen wel zijn. Als onze goede en barmhartige God om wille van onze vervreemding en vanwege Zijn zoekende liefde zoveel over Zich heen heeft laten gaan, kunnen wij daar niet maar met een al dan niet waarderend knikje kennis van nemen.

Neen, dan verwacht God wel iets meer van ons. Dan kunnen we niet beter doen, dan ons ook toeleggen op actief worden, liefhebben (zoals de Heilige Geest dat in ons kan werken), om zo-doende op gelijke wijze als Jezus de satanische kring van de haat te doorbreken.Wat wij daarmede zullen bereiken? Allereerst zullen wij dan alle eigen lijden , verdrukking en vervolging, niet alleen aanvaarden, doch met vreugde begroeten. Want (en dit is de waarheid.) de liefde van en tot de gekruisigde Jezus, maakt ons van onszelf vrij. Wij zijn dan in staat (Gods Geest bekwaamt ons daartoe) meer aan anderen te denken dan aan onszelf.  
 
Solidariteit
Niet alleen zullen wij droevig gestemd zijn en treurig om de nood van anderen ... wij zullen ook trachten (met al de kracht die in ons werkt) om op onbaatzuchtige wijze hun nood te lenigen. Het gaat heus niet alleen om een gevoel van solidariteit! Solidariteit betekent gemeenschap hebben, betekent fellowship in de rechte betekenis; ja meer... betekent in wezen inzet en concrete opdracht in de Naam van Jezus; Wij zijn er heus niet mee klaar, wanneer wij het kwaad alleen maar weten te interpreteren.
Daar moet verlossing zijn, groot en machtig. Hieraan is de grootste behoefte. En wij, Christenen, moeten ons inzetten, zo, dat de Heilige Geest ons kan gaan gebruiken als Zijn instrument en om van dat kwaad te verlossen.

Wij kunnen het ook zo zeggen: creativiteit - noodzakelijk ,   zelfopoffering een voorwaarde: Jezus Zelf leert; "Indien iemand achter Mij wil komen, die verlochene zich zelf en neme zijn kruis op en volge Mij" (Mark.8:34).  Hoe gedroegen onze eerste Christen-broeders en zusters zich? In al hun zwakte hebben zij kracht geput uit het kruis van hun Heiland en Heer. Temidden van al de ellende van hun verdrukking en vervolging, lieten zij zich bemoedigen en motiveren door het kruis van Jezus Christus.  Ja, zij gingen zelfs zo ver, dat zij de kracht van het kruis voor zich opeisten, waardoor zij zo over eigen angsten en nood heen de benauwdheid van de naaste niet te vergeten.... om zo in de liefde van God de naaste tegemoet te kunnen komen.

Zo alleen konden zij zich met het lijden identificeren en de verdrukte een warm meevoelend hart toedragen. Niet in eigen kracht, maar in de krachtdadige werking van God's Geest!
Hoe raken wij, als hedendaagse Christenen, betrokken bij het kruis van de Here Jezus Christus? Eer wij een positief antwoord geven op deze indringende vraag, dienen wij goed te beseffen, dat het hier niet gaat om een "leerstuk", een "dogma", dat eerst moet worden beaamd. Het gaat om een menselijke situatie, waarin alleen Jezus ons helpen kan. Diepere diepten dan Hij heeft gekend zijn er niet.
 
Uitzichtloze situaties
Wie zelf heeft verkeerd in uitzichtloze situaties, heeft de mogelijkheid de diepe menselijkheid van Jezus zelf te beleven; Zijn solidariteit tot het einde toe te bewaren, om die dan ook na te volgen; wie zelf ervaring heeft opgedaan van het absoluut niet meer weten-welke-kant-men-op-moet, zal "iets" gewaar kunnen worden van dat plaatsvervangend lijden van Jezus Christus.  Een ding hebben ook wij moeten leren in onze meer dan vijftigjarige loopbaa.
  
Niemand wordt een Christen door een lijst van dogmatische leefregels en nog meer artikelen te ondertekenen, en of doordat men een zogenaamd verheffend "gevoel" (wat dat dan ook mag zijn) bij zichzelf kan oproepen, zoals dat heden-ten-dage gebeurt in sommige Pinkster-groeperingen, waar men typen, schaduwbeelden en symbolen zo verheft en zo voorstelt, dat deze gevoelens oproepen en dermate bekoren, waardoor DE KERN, HET KARDINALE, vervaagd en zelfs niet meer wordt gezien; In de kruisiging van Jezus worden alle menselijke "godsvoorstellingen" totaal doorbroken, en alle religieuze inspanningen (hoe goed bedoeld overigens) te niet gedaan. .
 
Een nieuw levensperspectief
Voor ons Cbristenen begint bij het kruis de verandering, de hoop, de verwachting: ja, een heel nieuw levensperspectief. In ons zo korte leven gaat het immers niet om wie wij zijn of doen , maar het gaat om de erkenning dat wij zondaars zijn, die geen uitweg zien uit het stinkende moeras van een bankroet leven.  Het gaat om onze erkenning, dat wij hulpeloos zijn en God nodig hebben.

Juist omdat het kruis een streep haalt door alle menselijke berekeningen en voorstellingen van God, betekent het ook de ommekeer van en voor allen, die nog moeite hebben met geloven. De dood van Jezus betekent niet het einde, want juist dan begint er iets, dat al onze bevindingen in een heel ander licht plaatst
God begon toen namelijk met iets verrassend nieuws ... met een nieuw tijdperk ...

Eeen nieuw perspectief. Pasen moest komen, en Pasen maakt alles anders. Dan is de kruisiging van Jezus niet alleen het lichtend teken van een verleden tijd, maar heeft tevens directe betekenis voor het heden en de toekomst. De apostel Paulus heeft een en ander zo duidelijk naar voren gebracht in zijn betoog in 1 Cor.l: 8-25. Geïnspireerd door de Heilige Geest heeft de apostel sterk de nadruk gelegd op het feit, dat alle eigen religieuze voorstellingen de mist ingaan. Want, het gaat niet om wat wij, mensen, ons voorstellen. Het gaat namelijk om de genade God's, om wat “van buitenaf” komt. Het troostvolle karakter van de boodschap van het kruis voor alle tijden is hier...
 
Een kracht Gods
"Want het Woord des kruises is wel degenen die verloren gaan een dwaasheid, maar ons die behouden worden is het een kracht Gods, want daar is geschreven “Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan, en het verstand der verstandigen zal Ik te niet maken. Waar is de wijze? Waar is de Schriftgeleerde? Waar is de onderzoeker dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt?

Want nadermaal in de wijsheid God's de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd door de dwaasheid der prediking zalig te maken die geloven; overmits de Joden een teken begeren, en de Grieken Wijsheid zoeken; doch wij prediken Christus de gekruisigde, de Joden wel een ergernis, en de Grieken een dwaasheid; maar hun die geroepen zijn, beiden Joden én Grieken, prediken wij Christus de kracht Gods en de wijsheid Gods. Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen, en het zwakke Gods is sterker dan de mensen..
  
 

 


Home | Sitemap | Inhoud