Van Begin tot Einde 
Van Schepping tot Wederkomst

Home - Sitemap - Inhoud

 


Het uitgangspunt


 
Wanneer wij letten op de grote onverschilligheid van onze tijd en acht geven op de toenemende geestelijke ongevoeligheid, dan moeten wij toegeven, dat wij leven in een tijd van grote afbraak van het Christendom. Voor de meeste mensen is de zogenaamde Christelijke opvoeding slechts een leidraad om een "fatsoenlijk mens" te worden. Een andere oorzaak, van veel bedenkelijker aard is, dat men liefst een pil zou willen slikken , om op die manier geestelijke aanvechtingen te vermijden. Als dit al zou kunnen..

Wij leven heden ten dage in een "overdreven gevoelige" tijd als nimmer tevoren. Zonder "show" is de mens niet gelukkig, niet meer te bevredigen. Verloren uurtjes moeten op een dergelijke manier worden opgevuld. Dat betekent tegenwoordig: men zoekt het vermaak! De mens van tegenwoordig heeft meestal alleen oog voor wat hijzelf heeft geconstrueerd. Hij is of wordt verstrikt in het net van zijn eigen uitvindingen, en kan gewoonweg niet meer inzien, dat er rondom hem nog een heleboel andere dingen zijn, die nog belangrijker zijn dan wat hijzelf heeft gemaakt.

Geloven is een ongrijpbare zaak geworden
"Geloven" is dan ook voor hem een "ongrijpbare" zaak geworden. In deze tijd kan hij een eredienst, een prediking straffeloos genieten bij een kopje koffie met of zonder sigaret of zittende in een geriefelijke TV-stoel. Toch haalt hij bij de een of andere plechtige bijeenkomst graag "de lieve God", "onze lieve Heer" erbij, om dan zodoende nog een "stichtelijk" genoeglijk ogenblik te hebben. Van "beleven" is vanzelfsprekend absoluut geen sprake.

Met alle vrijmoedigheid durven wij te schrijven, dat het een "duivelse vergissing" is te denken, het Christelijk geloof te bezitten, zonder het duidelijk besef: ik ben tot een beslissing geroepen. Wij willen nog wel verder gaan. Mensen die wel zouden willen geloven, hebben nog met veel andere dingen grote moeite; vooral als het gaat om wat de Bijbel leert.

Wat leert ons de Bijbel ?
De Bijbel heeft ons altijd al gezegd, dat de mens bevangen is door de "zucht naar het wereldse". De apostel Paulus gebruikt de uitdrukking "vlees" als hij de teugelloze begeerte in de mens naar alle aardse genoegens omschrijft. Staat het al niet op de eerste bladzijden van de Bijbel, dat de mens (kennend goed en ook kwaad!) moet sterven; en dat Kain zijn broeder Abel vermoordde, en dat naast de begeerte om te leven de lust om te vernietigen en te doden in die mens leeft?!?


Christenen mogen zich gelukkig prijzen met Gods raadsplan. Als de mens alles kan krijgen, wat hij begeert, houdt hij per slot niets meer over. Dat komt, omdat in de ziel van ieder mens nog iets anders leeft: een hunkering, (verlangen), die deze wereld niet ziet noch kan bevredigen, omdat zij uitgaat boven alles wat van de wereld is en wat zij te bieden heeft.

Een persoonlijke God
Een "persoonlijke God" kunnen wij ons niet als een persoon voorstellen, die ergens ver weg in het heelal Zich verborgen houdt, als een "soort menselijk wezen". God handelt, spreekt, toornt, bemint, straft, geneest, heeft erbarmen, hoort en verhoort, en roept. Dat is zeker, en God van de Bijbel laat ons Hem kennen; zo en niet anders wil Hij dat wij Hem in Jezus Christus kennen. God is liefde, en ofschoon ik dit niet kan bewijzen, des te meer kan ik Hem ervaren en Zijn onmiddellijke nabijheid voelen, want diep in mijn ziel ervaar ik de mij geschonken vreugde en Zijn liefde voor en tot Hem.

Deze liefde is die naar de volmaakte Vader, Die in de hemelen is, Wien ik toebehoor, Die mij ook roept bij mijn naam, Die Zich openbaart in de Schrift, Wiens daden ik geloof, en Die mij Zich doet kennen. Daarom stellen wij het zo: als God niet wordt ervaren en vereerd, wil dit nog niet zeggen, dat Hij er niet is. Geloven in God is namelijk geen theorie, doch een totale "omzetting" van ons levenspatroon. Zo leert ons het scheppingsverhaal. Midden in volkomen chaos en duisternis ontstaat de "vaste ordening".... "het licht"... Gods scheppingsgeschiedenis geeft ons inzicht in het wezen van zowel wereld als mens.

De zielenstrijd
De zielenstrijd van de zoekende mens, die zijn hunkeren naar God niet laat bevredigen door de schijn van het ogenblik, heeft betrekking op Hem, "Die Was en Die Is en Die Wederkomt"; want "God wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid komen" (1 Tim.2:4). De apostel Paulus verbindt hieraan de vermaning:"... zo werkt uzelf zaligheid met vreze en beven" (Filip.2:12) en houdt allen deze waarheid voor: "Want het is God, Die in u werkt beide: het willen en het werken, naar Zijn welbehagen" (v. 13). Halleluja! Amen.

Het is altijd weer God, Die ons helpt; Die ons opvangt in alle nood. Hij wil, dat "een nieuw mens" wordt geboren, die op Christus alleen zijn hoop en geloof heeft gevestigd. Weggelegd voor hen, die naar Hem vragen, die naar Hem zoeken,... totdat hun hunkering ten volle bevredigd wordt. Want Hij, Die meer dan 2000 jaren geleden in menselijke gestalte hier op aarde leefde, werkte en stierf en opstond uit het graf, kan desondanks vandaag in ons wonen door Zijn Heilige Geest!! De zoekende, vragende en strijdende mens is in staat opnieuw te worden geboren "uit water en uit Geest" (Joh.3:3, 5). Glorie voor Hem!

Zulk een "leven dat met Christus verborgen is in God" is bestemd om te overwinnen. Die mens heeft geen moeite met vragen als:

- Hoe kan ik in Christus geloven, als ik Hem niet heb gezien?
- Hoe is Hij opgestaan uit de doden?
- Zal Hij werkelijk in Persoon terugkomen?
- Met welk recht wordt bijvoorbeeld gesproken van het einde en van het hiernamaals?
- Bij de opstanding der doden, bij het jongste gericht? Wie is daarbij geweest?
 
En zo kunnen wij nog doorgaan. Hij leeft immers niet door "aanschouwen", maar door "het geloof" in het feilloos Woord van God en put uit de Gods openbaring; elke dag opnieuw. Geprezen zij de Naam des Heren, Die in alles voorziet!

Het grootste wonder  
Toen het Christendom zich verbreidde, was het volkomen duidelijk, dat God Zich in Christus had geopenbaard en tot de mensheid sprak door Zijn daden. Men hoefde niets uit te legen. D0e eerste Christenen voelden zich in alles betrokken bij de Christus van Bethlehem, bij de Jezus van Nazareth: het vleesgeworden Woord is Gods grootste wonder.

Die eerste Christenen hebben met hun boodschap te verstaan gegeven, dat zij hebben gezien en hebben met nadruk betuigd, dat zij geen "kunstig verzonnen fabels" zijn nagevolgd, maar er toe werden gedrongen te getuigen van wat zij zelf hadden gehoord en gezien en met hun handen hadden getast (II Petr.1:16 + I Joh.1 :1 ).

God was Zelf in hun bestaan "ingebroken" in de Persoon van Christus. Het lege graf was voor hen meer dan het duidelijke teken Gods , geopenbaard door de verschijning van onze Zaligmaker Jezus Christus, Die de dood heeft te niet gedaan, en het leven en de onverderfelijkheid aan het licht gebracht door het Evangelie" (II Tim.1:10);..

"En buiten alle twijfel, de verborgenheid der Godzaligheid is groots. God IS geopenbaard in het vlees, IS gerechtvaardigd in de Geest, IS gezien van de engelen, IS gepredikt onder de heidenen, IS geloofd in de wereld, IS opgenomen in heerlijkheid" (I Tim.3:16). Hier heeft de wereldgeschiedenis niet alleen een sprong voorwaarts gemaakt, maar op dit punt in de wereldgeschiedenis werd een geheel nieuw begin gemaakt met de totale onderwerping van alle machten, die het menselijk bestaan benarde en het nog moeilijk maken.

Voor onze broeders en zusters onder de "Vroege Regen" (dat is de eerste Uitstorting van de Heilige Geest op de Pinksterdag (Lees het Boek Handelingen) stonden deze feiten even vast als hun eigen leven. En ons Christelijk geloof valt en staat dan ook met de daden, waarin God, in Christus, als de helpende, genade schenkende en genezende God is te ervaren. Amen.

Handelingen van God in de geschiedenis
Maar de modern denkende mens vlucht weg van de Schriftuurlijke waarheid, en wil deze bepalen door het denken en niet door de handelingen Gods in de geschiedenis. Dat was dan toch wel heel anders in die eerste Christelijke Gemeente (de eerste Pinkstergemeente). Wat waarheid is kan immers niet verstandelijk gewaar worden, maar in de ontmoeting met God, in wat Hij gedaan en geschapen heeft, door de komst van Jezus Christus in de geschiedenis der mensheid.

Glorie voor Hem!! Omdat de modern denkende mens de Christus van de Bijbel niet kan ontleden, vlucht hij weg in allerlei vragen , en neemt onderstelling de plaats in van geloof. Zijn al zulke vragen, zoals wij die al eerder hebben genoemd, geen zwelgen in waandenkbeelden; en zijn het niet juist die mensen, wie het aan do nodige kennis van de zaken ontbreekt, die hun gedachten als het ware de vrije teugel willen geven,... en wier ongebreidelde fantasie heel vaak tot zonderlinge excessen voert!?

Wij vragen ons af, of het niet beter zou zijn, wanneer zij zich zouden concentreren op al wat zij het heden te doen hebben!? En zouden zij er niet beter aan doen zich te beperken tot hun gewone leven van elke dag, om zodoende uit dit tijdelijke alles te halen wat er voor hen inzit, en te laten rusten, wat zij toch nooit zullen kunnen doorvorsen met hun eindig mensen verstand!? Wat willen zij eigenlijk??
 
En ding staat voor ons vast: nemen wij Christus weg uit de Bijbel, Zijn daden, Zijn kruis, dan ontbinden wij de Persoon van Christus. Daarentegen lag de geloofskracht en het geloofsvertrouwen van de eerste Christenen verankerd in de wetenschap en de ervaring, dat God hun in Christus als Persoon nabij was.

Liefhebbers van zichzelf
De "modernen" keren deze verblijdende en bevrijdende waarheid om: in de plaats van de Christus, Die "De Weg en de Waarheid en het Leven is, staat nu de mens aan het begin; Gevolg: lege begrippen nemen de plaats in van Christus en Die gekruisigd, en maken de Bijbelse leer tot geleuter. De grote lijn van de Heilige Schrift wordt niet gevolgd, maar men bepaalt zich liever bij het "eigen IK".

En dit is juist wat de profetische Schriften ons leren: Sprekende van de moeilijke tijden der laatste dagen, heeft Gods Geest de apostel doen schrijven... "de mensen zullen liefhebbers zijn van zichzelven..."( II Tim.3:2).  Hoe waardevol is dan de vermaning en de apostolische raad in I Tim.6:3-5. "Indien iemand een andere leer leert, die niet overeenkomt met de gezonde woorden van onze Here Jezus Christus, en met de leer, die naar de godzaligheid is, die is opgeblazen en weet niets, maar hij raast omtrent twistvragen en woordenstrijd; uit welke komt nijd, twist, lasteringen en kwade nadenkingen....".

Openbare verkop
Ontmoet men dergelijke mensen en spreekt men met deze vragende en altijd op discussies beluste mensen, dan wordt men spoedig gewaar, dat zij altijd weer neerkomen op die boeken van de Bijbel, die het allereerste begin ons leren (Genesis) betreffen en vervolgens vooral op Daniel en Openbaring, die ons de sleutels geven tot de "toekomende dingen". Wat zullen wij hiervan zeggen? Wat moeten wij hiervan denken??

Juist hier dreigt het grote gevaar, dat eigen denken en aanvechtbare keuze binnendringen. Waarom wij dit zo zeggen?!? Omdat men bij het doorlezen van de talloze verhandelingen en brochures op dit gebied soms de indruk krijgt, een verkoop bij te wonen, waarbij alles bij opbod wordt verkocht en waarbij iedereen zijn best doet om nog harder te schreeuwen dan de ander. Hoe zit dat???

Wel, al die verklaringen dragen daarvan de duidelijke sporen;... al die beschrijvingen van de apocalyptische gebeurtenissen stemmen helemaal niet met elkaar overeen. Wie moeten wij nu geloven? Een natuurlijk voorbeeld: wij zouden echt geen raad weten, wanneer onze N.S. spoorboekjes zouden uitgeven, die allemaal van elkaar zouden verschillen.

Het is altijd beter te beginnen waar God begint; met de eerste regel uit de Bijbel: "In de beginne schiep God de hemel en de aarde..." (Gen.1:1). Het gaat over de schepping. Wij kennen zo zoetjes aan allemaal het vervolg van dit grootse verhaal. Daaruit blijkt duidelijk (ook al is sindsdien het wetenschappelijk onderzoek en denken gewijzigd, veranderd), dat alles een goed begin heeft gekend. God zij de glorie!

De Morgensterren
Vanaf die eerste bladzijden van de Bijbel straalt ons de vreugde van de Schepper tegen, Die werkte "terwijl de Morgensterren tezamen juichten" (Job.38:7 ).. Als wij dus willen weten, "hoe" het met deze wereld zal aflopen, moeten wij ons herinneren, dat zij is voortgekomen uit de handen van haar Maker, de Schepper. "In de beginne... GOD". Hij IS HET BEGIN!! Verschillende teksten uit het Nieuwe Testament verduidelijken nog, dat "alles geschapen is door Christus en voor Hem" ( Col.1:16 te vergelijken met Joh.1:3; I Cor.8:6 en Hebr.1:2).

Het is onmogelijk zich een volmaakter oorsprong en hoger bestemming in te denken. Waar dus het begin goed was, zou het einde anders dan goed en stralend licht kunnen zijn!? Als God de hemel en de aarde geschapen heeft, kunnen de zaken er niet beter voorstaan. God is soeverein. Dit impliceert, dat

Hij met Zijn schepping kan doen wat Hij wil net zo goed als Hij door Zijn Woord Zijn schepping uit het niets heeft te voorschijn gehaald, net zo goed kan Hij doorslaggevende redenen hebben, om diezelfde schepping (als die op de een manier niet meer aan Zijn reddende liefde en wil beantwoordt) veroordelen op een wijze zoals Hij dat kan en ook zal doen. "Het is vreselijk te vallen in de handen van de levende God"!

De evolutie theorie van Darwin
En, omdat de mens een groot aandeel heeft in de ontwikkeling van de aardse gebeurtenissen en voor een belangrijk deel daarvoor verantwoordelijk is, moeten wij nauwgezet de rol, die de mens in het vervolg van de Bijbelse Boodschap speelt, nagaan, om dan telkens weer nieuwe dingen te ontdekken, waarvoor hij Zijn Maker alle eer en lofprijzing zal (moeten) geven. Hoe of het ook zij, wij leren dan altijd deze onomstotelijke waarheid verstaan, namelijk, dat "de nacht er is voor de morgen". Halleluja!! Amen.

Als daar staat: God schiep de mens uit het stof der aarde, dan rukt de Bijbel de mens de blinddoek af en opent zijn oog voor de waarheid; want het feit, dat de mens door God geschapen is, kan niet "berekend" worden,... kan ook niet nader verklaard worden met formules, maar kan ook niet worden opgelost langs wetenschappelijke weg. De theorie van de geleerde heer Darwin heeft geen stand gehouden. De ene geleerde heeft de andere al lang tegengesproken. Het was en is "apekool". Schepen is heel iets anders dan evolutie!

Wat velen wellicht (nog) niet weten is, dat dezelfde Darwin aan het eind van zijn leven heeft bekend, dat hij langzaam aan, maar heel beslist zijn geloof in God was kwijt geraakt. Hij twijfelde niet alleen aan de juistheid en waarheid van het Schriftwoord omtrent wording en loop van de wereld, maar hij vond ook, dat de God van de Bijbel onuitstaanbaar was, omdat hijzelf deze soevereine God niet kon en ook niet wilde vereren.

Terugziende op deze bekentenis van een wetenschappelijk mens en geleerde, concluderen wij, dat alle wetenschappelijk begrip omtrent de ontwikkeling van de mens hand in hand gaat met ongeloof aangaande de God van de Bijbel. De Here beware ons hiervoor. 



Home - Sitemap - Inhoud