De Bergrede van Jezus
|
Nieuwe
Weg
Kwaad overwinnen door de liefd. De haat vermoordt - De liefde geneest. (Matt.5:43-47; Luk.6:27-28, 35). Wij hebben al gezien, dat "oog om oog en tand om tand" een wet was en is tot regeling van het recht der zelf-verdediging. Afgewezen door Jezus. De Christen dient af te zien van alle zogenaamde "rechten tot vergelding"! Jezus heeft Zijn volgelingen er op willen voorbereiden, dat zij evenals Hij, in hun leven menigmaal in geestelijke zin een slag in het aangezicht zullen ontvangen. En dat is dan nog veel pijnlijker dan in leterlijke zin geslagen worden! ook hebben wij begrepen, dat bij die geschillen waar het slechts gaat om uiterlijkke dingen,... om benadeling of ontroving van dingen, die (evenals onze kleding) niet de kern van ons geloofsleven rake; , wij in plaats van dan onze eigen eer en deugdzaamheid krampachtig te willen vasthouden en te verdedigen, wij er beter aan doen te zwijgen, omdat wij dan de meeste kans hebben, om hem alsdan niet de rok, maar eveneens de mantel te laten. Wij hebben ook al verstaan, dat Jezus van Zijn volgelingen verwacht,dat zij breed van hart, ruim van geest zullen zijn! Dat zij meer doen voor anderen, dan alleen dat, wat zij volgens recht zouden verlangen, dat Christenen ook niet halsstarrig op hun mening zullen blijven staan, maar dat zij alles zullen doen volgens het voorschrift van Jezus. Jezus heeft Zijn discipelen willen bijbrengen, dat slechts belangeloze hulp een verdienste is, en dat onbaatzuchtige hulp-verlening in Zijn ogen een weldaad is. Zelfs wil Hij, dat er niet op enigerlei wijze gespeculeerd zal worden op het ontvangen van loon, in welke vorm ook, wetende dat Hij in rechtvaardigheid weet te vergelden, wat wij in Zijn Naam doen!! Maar nu zegt Jezus ook nog, ziende op de ouden (de tijd van de wet) "Gij zult uw naaste liefhebeben en uw vijand zult gij haten". En Hij voegt daarbij " Maar Ik zeg u ... hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken, doet wel degenen die u haten en bidt voor degenen die u geweld doen, en die u vervolgen". Iedere ware Christen is geroepen om het zo te doen en niet anders! In iedere "vijand" leeft er ook nog een, die de "naaste" is van het beste wat er in onszelf leeft ; namelijk: zijn betere-mens! Dat wij daarom zullen zegenen, die ons vervloeken. In hun hart bedoelen zij te vervloeken wat vloekwaardig is in ons: onze fouten, onze tekortkomirgen, onze gebreken, en zo meer. Opdat wij deze des te gereder zullen neerleggen aan Zijn voeten en Hem om vergeving zullen bidden, zodat Hij ons ervan kan verlossen. Geprezen zij Zijn Naam! Dat wij, die graag Christenen genoemd willen worden, God zullen bidden, dat de ogen van dezulken mogen open gaan. Eerst wij, dan zij. "Vader! vergeef ons onze schulden, gelijk wij vergeven onze schuldenaren" Zo en dat leert Jezus Zijn discipelen bidden!! Vergevensgezindheid is het Nieuw-Testamentisch Gebod van Zijn Koninkrijk. Valt Gods milde regen ook niet over goeden EN kwaden! De verdienste van "goed-gezind-zijn" (als wij dit zo mogen schrijven), ligt hierin en begint pas daar, waar wij onze trots overwinnen en uit eigen beweging diegenen (kunnen) tegemoet komen, die niet onze vrienden en/of broeders-geloofsgenoten zijn. Want God wil, dat er vrede zal heersen op aarde, en dat Christenen nummer een vrede zullen bewaren, voor zoveel als dat mogelijk is. Voor alle tijden en in alle situaties van het leven geldt wat God zegt: "MIJ IS DE WRAKE". Hij vraagt van ons geen commentaar. Amen. Overdenken wij al het vorengaande biddend, zo komen wij tot deze konklusie: dit alles is dan toch werkelijk "het allerhoogste topje van de berg". Het is in het leven dikwijls al zo moeilijk, om de "naaste" lief te hebben; gewoon degene, die nabij is: familie, vrienden, buren, collegas, geloofsgenoten... En dat is al veel. Want, laten wij eerlijk zijn, heel veel mensen komen daar niet eens aan toe. Hoe of het ook zij, dat zal dan nog wel gaan..., maar, de vijand...! Dat zijn de mensen, met wie wij wat hebben gehad of wellicht nog hebben; met wie wij eigenlijk niets te maken willen hebben; mensen, waartegen wij iets hebben - die ons volslagen vreemd zijn trouwens. Zij hebben ons iets aangedaan, waardoor wij niets meer voor ze voelen!! Zo hebben wij allemaal onze "vijanden". Iedereen kan hier dat invullen... En moeten wij die dan liefhebben! 0, Here! is dat niet een beetje te veel gevergd!? Zou God in Jezus Christus ooit verder gaan dan wij dragen kunnen? Dat zij verre!! Bedenk toch eens: liefhebben in de Bijbel is een "werkwoord", met de nadruk op "WERK". Begrijpl Het spreekt ons van handelen. Het betekent iemand "behandelen", zoals God ons behandelt,.., met respekt en aandacht,.., als mede-mens, ja, als gelijke. Denken wij eens hierover na. Zo is het nu hier; zo bedoelt Jezus het. Inderdaad, dit is waarlijk "het topje van de spits van die hoge berg"! En de Heilige Geest leert ons: wie zich hiermede niet bezighoudt, wie deze smalle weg niet vrijwillig gaat, is nog niet met Jezus meegegaan; want met Hem meegaan betekent: alles willen doen, wat tot vrede en verzoening dienen mag,... grenzen doorbreken in Zijn kracht en hindernissen opruimen met takt en Zijn wijsheid,... bevroren verhoudingen doen ontdooien door het tijdig en met beleid aanleggen van het liefdesvuur des Heiligen Geestes. Halleluja! Waarom en waartoe? Omdat wij zelf "verzoende vijanden" zijn! "God was in Christus, de wereld met Zichzelven verzoenende" (II Cor.5:19) en "Hij heeft het woord der verzoening in ons gelegd"; en "Hij heeft ons de bediening der verzoening gegeven" (v,18). Zó werkt onze God en is Zijn beleid. Hij heeft door Zijn Zelfs offerande, Zijn vijanden tot vrienden gemaakt. Hoe groots en hoe wondervol!! Niet door ze te overbluffen of te overtroeven (wat Hij makkelijk had kunnen doen, maar door "als een diensknecht" onder hen te staan!!! Zegt dit ons iets!?! En zo wordt dan van ons allen verwacht, dat dat gevoelen in ons zal zijn, hetwelk ook was in Christus Jezus, Die Zichzelven heeft vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende, is Hij de mensen gelijk geworden; en heeft Zichzelven vernederd, gehoorzaam geworden, tot in de dood des kruises" (Filip.2:5-8, "Hij heeft voor de vreugde, welke Hem werd voorgesteld, smaad hier veracht" (Hebr,12:2). Daarom maant de Heilige Geest ons allen "Aanmerkt deze, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat wij niet verflauwen en bezwijlken in onze zielen" (v.3). Om te voorkomen, dat wij ons in onze boosheid met de klauwen onze wraakzucht vastklemmende aan wat ziek en dood is in het leven zelf, zelf door de boze worden vastgegrepen, om samen te rotten in wat en verdorven en verdoemd is! Laten wij daarom onszelven oordelen, voordat wij anderen oordelen. Het gevaar van zelf-overschatting is altijd overal aanwezig; het gevaar, dat wij kostbare tijd gaan verspillen door anderen lastig te vallen met "ditjes en met datjes" is heus niet denkbeeldig. Meestentijds helpen wij onszelven en ook anderen "van de wal in de sloot"; De gelijkenis van de blinde, die leiden wil , leert ons een duurzame levensles.De oorzaak van ons eigen geestelijk verblind-zijn is deze: dat wij in vele gevallen de duisternis meer liefhebben dan het licht, en het luik haastig dicht doen... zodra wij vrezen, dat het licht uit Gods hemel, tegelijkertijd ook onze eigen fouten en gebreken en daartegenover de verdiensten en deugden van anderen, naar omvang en hun betekenis, zal belichten! Deze "schuldpost aan onze eigen kant" is die geestelijke balk, waarmee wij het luik van "ons geweten" gesloten houden,.. Helaas lijden nog vandaag de dag vele Christenen aan de kwaal van de splinter te zoeken in het oog van anderen. Voorwaar, een euvel met alle gevolgen van dit kwaad. Moge God in Jezus Christus ons allemaal helpen om de bladzijden van onze "debet-kant" sluitend te maken, opdat de duisternis voorgoed zal wijken uit ons hart en leven. Tot verheerlijking van Zijn Naam als geheel onze afrekening klopt, zullen wij weer helemaal openstaan voor de blijde dageraad van dat vreugdevolle Geestesleven,... bezield met die oprechte en vurige liefde jegens Gods Geest, Die nooit moe wordt ons te leren, dat JEZUS ALLEEN, DE WEG EN DE WAARHEID EN HET LEVEN IS. Amen. En, dat Hij van degenen, die in Christus zijn ook verwachten mag, dat "zij volmaakt zullen zijn, gelijk hun Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is" (v.48). Jezus Zelf geeft ons de voorbeelden... Om ons te leren, dat het allemaal zo anders is, dan wat wij aanzien voor christelijk leven. Het is nu eens niet precies weten wat onze rechten en plichten zijn; ook niet om bezig te zijn met het fatsoen van de mensen, die zo netjes op de paadjes lopen, en ieder het zijne menen te geven en daarmee tevreden zijn ook. Het is ook niet de dwang van ons te moeten houden aan de moraal en de regels; niet het gebukt gaan onder "dit mag zo niet" en dat mag niet zus of zo". Het is ook niet een krampachtig ons vasthouden en angstvallig onze best doen, omdat anders dat begeerde Koninkrijk niet komt,... of anders komen wij niet in de hemel,.. of anders heeft het leven geen zin. Neen, niets van dit alles! Het is wel iets dat voortvloeit uit het levendig besef: ons is veel gegeven ... wij zijn door Gods genade "nieuwe schepselen in Christus", ... "koningskinderen" omdat wij bij de Koning der koningen horen, en op weg zijn naar Zijn Koninkrijk! Dan zullen wij ook gaan doen als Zijn discipelen van ouds: "Zij waren allen tijd in de tempel, lovende en dankende God" (Luk.24:53). Om alles te doen waarin de gerechtigheid van de Koning zichtbaar wordt voor een wereld, veloren in schuld! "Volmaakt zijn", zegt Jezus. Dat betekent met de kennis, welke Hij ons heeft geschonken: helemaal toegewijd zijn, helemaal gericht zijn op God en de naaste(n). In alles betrouwbaar zijn als mede-arbeider. Niet versagen voor wat mensen zeggen en doen. Het betekent voorts: ernst maken met wat ons is aangezegd door Jezus Zelf: als het makkelijk is, maar ook als het moeilijk gaat. In goede en kwade dagen; in voor en tegenspoed; in rijkdom en armoede; in gezondheid en ziekte.., altijd en overal. God helpe ons!! Dat niets ons zal scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here. Amen. |