De Bergrede van Jezus
|
Wee u, die
verzadigd zijt;
wee u, die nu lacht "Wee u" die verzadigd zijt; want gij zult hongeren" "Wee u" die nu lacht: want gij zult treuren en wenen". Zo worden wij niet alleen gewaarschuwd voor het "te veel nemen" en voor het "te veel genieten" van het ons geschonken leven hier op aarde, maar ook op hetgeen nodig en nuttig is, willen wij inderdaad Jezus volgen, omdat Hij alleen De Weg en De Waarheid en Het Leven is. Hij wijst ons op het vele, dat wij moeten offeren, opofferen wel te verstaan en terwille van Zijn komen in ons leven, Zijn bemoeienisen met ons, en Zijn voorzieningen voor ons. Hoe meer wij geestelijk groeien, hoe beter wij zullen gaan beseffen, dat het niet Gods wil is, om in aards opzicht te behoren tot de VERZADIGDEN, zolang er nog armen zijn, zolang er nog behoefte bestaat aan zorgende liefde, ann medeleven en Christelijke mededeelzaamheid. Dat wij dan bedenken, dat, wanneer wij "verzadigd" zijn (zowel in letterlijke als in geestelijke zin), wij beslist veel hebben nagelaten voor wat betreft ons aandeel in het dragen van het kruis. "Wie achter Mij wil komen, die verlochene zichzelven en neme dagelijks zijn kruis blijmoedig op, en volge Mij". In hoe verre zullen wij dit hebben gedaan, als wij verzadigd zijn in natuurlijke en geestelijke zin? Want: "Zalig zij zij, die "hongeren en dorsten"...naar gerechtigheid. Maar, wie altijd weer "verzadiging" vond, hetzij in zijn levensbehoeften, alsook in zijn verlangens naar alle andere dingen van het leven, die zal nooit deze honger en dit dorsten kennen van het hunkeren naar Jezus. Daar is een spreekwoord, dat voor zulke mensen in geestelijk opzicht geldt; namelijk: "Een overvolle maag, maakt het werken traag:" God beware ons hiervoor. Treuren en weenen is, goed beschouwd, op zichzelf geen verdienste. Zo zijn wij ook fout, als wij alleen maar denken, om het leven op te vrolijken, met blijmoedig lachen, met jolijt, met de wil om alleen vreugdevol en zorgenloos door het leven te gaan. Maar het "wee" dat uitgesproken wordt over "dit soort lachen", is een oordeel over het geringschattend lachen, dat zo velen (kunnen) doen. Mensen, die spottend lachen over wat Jezus zegt van de armen wan geest, over rechtvaardige vergelding, en zo meer. Het is "de cynische lach" van hem, die ingenomen is met zichzelf en lak heeft aan al het andere. Mensen die zo "lachen", zijn in de regel harteloze mensen, die neerkijken op de eenvoudigen rondom hen.Het is zo heel iets anders, wanneer de Heilige Geest tot de gelovigen zegt: "Weest verblijdt te allen tijde, want uw blijdschap is uw sterkte:" Deze blijdschap van Gods Geest maakt niet alleen sterk van gemoed, van geloof, maar zij treedt de armen en bedroefden tegemoet; zij weet de noden van anderen te lenigen, zij draagt volgaarne andermans lasten mee, en zij zet aan tot een zich wijden aan hoger en dieper geestelijk leven, voor de eer en de glorie van Jezus Christus. Deze blijdschap maakt, dat wij kunnen lachen door onze tranen heen, Halleluja: Dit lachen oogst zegen - de spotlach oogst vloek. |