De Bergrede van Jezus
|
Gij zijt het
zout der aarde (Matt.5:13a) De Here Jezus heeft Zijn discipelen vergeleken met "zout" en later ook nog met "licht". De tweede vergelijking komt in de Bijbel veelvuldig voor, de eerstgenoemde daarentegen weinig. "Gij, die Ik heb geroepen Mijn discipelen te zijn,... gij zijt bestemd om voor de mensen dezer wereld te zijn als "zout". Wat het zout is voor de spijzen, het middel om het "geestelijk bederf" te weren! Om door handel en wandel te maken, dat de mensen niet verflauwen tot een "geesteloos" en "smakeloos" leven of voortbestaan. Alle leven moet hiertoe ontaarden, wanneer het niet gezouten is en blijft door dit geestelijk zout, dat aan ons leven en streven en verlangens, een onvergankelijk doel en een vaste richting geeft! Daarom verlangde Christus van hen, dat zij de grote menigte van mensen door hun voorbeeld zouden blijven opwekken om zich geheel en al aan God te geven, zonder enige terughoudendheid, als offeranden, die Hij alleen kan maken tot bruikbare vaten; nuttig voor het algemeen. De woorden: "gij zijt het zout der aarde", waren voor Zijn discipelen niet zo moeilijk te begrijpen. Zij, die vissers waren geweest van huis uit, wisten heel goed, dat zout voor hun onontbeerlijk was om al de gevangen vis goed te houden. In dat zo warme klimaat van Palestina was zout als bederfwerend middel niet alleen goed om vis te conserveren, maar het was en is nog altijd iets onmisbaars voor het goed houden van vlees. Het beeld dat Jezus hen gaf was dus een zeer duidelijk, en de toepassing ervan werd dan ook wel begrepen. Zij moesten door hun voorbeeld (hun handel en wandel wel te verstaan) het "bederf" in de wereld tegengaan - voorkomen. Met dit zelfde beeld voor ogen vragen wij ons nu af hoe staat het er mee in deze tijd? Wat gaat er niet om in het hart van de ware discipel, wanneer hij alles bekijkt wat heden-ten-dage zich afspeelt op het wereld-toneel,... wanneer hij de gebeurtenissen der laatste jaren nagaat? Zijn die niet schrikbarend in alle vormen en gedaanten! Toenemende misdaad, bestialiteit op zedelijk gebied, gelegaliseerde ontucht, legale moord wanneer de omstandigheden dringen, enz., enz., te veel om nog op te noemen. Welk een "verwording" op geestelijk gebied! God is dood wordt openlijk verkondigd. De maagdelijke ontvangenis wordt openlijk verworpen, als zijnde een "bakerpraatje van oude tijden". De letterlijke kruisiging van Jezus wordt gelochend en van de kansels wordt luide verkondigd, dat Zijn opstanding geestelijk moet worden opgevat en dat Jezus, tijdens Zijn leven op aarde, wel moet hebben kunnen zondigen, omdat anders Zijn verzoeking zinloos zou zijn geweest. En ga zo maar door. Begrijpelijkk voor ons, gelovigen in deze laatste bedeling van het radsplan Gods, wordt de vraag, die eenmaal Jezus stelde: "Als de Zoon des mensen wederkomt, zal Hij dan geloof vinden op de aarde?" Wat verwacht Hij dan van Zijn volgelingen? Hij verwacht van ware discipelen, dat zij altijd en overal tegen alle kwaad en dwaling en geveinsdheid zullen optreden zoals Hijzelf dat heeft gedaan. Hij heeft hen elders ook eerlijk voorgehouden, dat door zo te doen, verzet en wraak en moordlust zouden ontstaan. Dat alles moest hen echter niet weerhouden om een gloedvol getuigenis vol te houden,... om de goede strijd des geloofs onbevreesd te blijven strijden. In de Bijbel vinden wij voorbeelden genoeg, die tot navolging strekken! Als Christenen zijn wij nog lang niet klaar, wanneer wij alsmaar hoofdschuddend ons beklagen, boos worden, droefheid kennen vanwege die alom heersende kwade toestanden. 0, neen! Dan wordt een optreden verwacht als het "invreten van bijtend zout"!! Maar zowel de vroegere discipel als de hedendaagse Christen moeten nooit vergeten, dat zij allereerst acht hebben te slaan op zichzelf. Alvorens te kunnen wijzen op het voorbeeld, is het noodzakelijk voor onszelven rekening te houden met "het oordeel Gods begint bij het huis Gods"! Toezien op de "balk in eigen oog" alvorens te spreken over de "splinter in een andermans oog". Opgemerkt moet daarom worden, dat Jezus direkt na Zijn eerdergenoemde verklaring laat volgen "indien nu het zout smakeloos wordt, waarmede zal het gezouten worden?" Wanneer zelfs de geroepenen gaan verflauwen, alle "feu sacre"(heilig vuur) verliezen om te blijven strijden tegen alle bederf der zeden,... als zij frauderen jegens de hen opgedragen taak,... hun plicht verzuimen, verliezen ook zij het essentiele van hun roeping, en wat blijft er dan over!? Zij zijn dan niet langer meer waard om als zout aangemerkt te worden! Net zoals het zout niet langer meer de naam van zout waard is, als het de kracht niet meer in zich heeft om het vlees voor bederf te behoeden en spijzen smakelijk en genietbaar te maken!! Zo is het toch?!? De gelovige kan dus zijn kracht verliezen, en de discipel kan dus ook machteloos staan in zijn taak. Hoe zit dat nu? Eenvoudig, omdat hij die kracht nooit van zichzelf heeft. Die bederfwerend kracht is de Heilige Geest Zelf! Een goed voorbeeld geven, dat goed volgen tot gevolg heeft, houdt in, dat Christenen zelf moeten staan onder de controle van de Heilige Geest. Ja, gedoopt moeten zijn en vervuld moeten blijven met Gods Geest. Hij is die opwekkende en bederfwerende Kracht, Die in ons werkzaam wil zijn en blijven. Wanneer Christenen Hem loslaten, kwijtraken door Hem te bedroeven,... te blussen, wordt Hij krachteloos en Zijn doen en laten smakeloos. 'Ook hierin vinden wij de wet van "oorzaak en gevolg".Maar daar is nog iets anders in dit verband... Als God's Geest Zelf in de discipel leeft, door hem spreekt, zo zullen zijn woorden en zijn daden heet-gloeiend zijn als "vuur des Heiligen Geestes", en dat zal maken, dat de mensen zich te goed gaan doen aan de hen voorgezette spijs, die voor de hongerigen dan als het ware "levend brood" zal zijn. Maar dit brengt dikwijls met zich mede, het verlangen om door de mensen te worden geprezen en als geliefd prediker te worden geeerd! Een grove tekortkoming, een kwaad, een zonde, niet denkbeeldig!! Wanneer de Christen zich niet onmiddellijkk vernedert voor God, groeit dit "subtiele kwaad" tot erger. Hijzelf ondervindt niet alleen de schade in zijn geestelijk leven, maar ook alle anderen. Opgepast dus! Van ons wordt verwacht, dat wij t.a.t. in afhankelijkheid zullen leven van Hem, Die in ons wil blijven wonen. "Het zout is goed, maar indien het zout smakeloos geworden is, waarmede zal het smakelijk gemaakt worden?" Zoals reeds gezegd, zal al ons werken voor Jezus, ons ijveren tegen al het heersende kwaad rondom ons nutteloos zijn en blijven, wanneer wij het doen in eigen kracht! Werken in eigen kracht, zonder de werking van de Heilige Geest in hart en leven, is zelfs "schadelijk"!! Discipelen kunnen alleen dan zout der aarde zijn, als zij gedoopt en vervuld blijven met en gedreven worden door de Heilige Geest. De verandering van ons leven en ons karakter door Gods Geest en Zijn inwoning, maken, dat wij de liefde en de heiligheid van Christus weer-spiegelen. Eerst dan zullen wij tot zegen zijn van onze omgeving. Hem zij alle lof en dank!! Christelijke deugden zijn op zichzelf goed te noemen, vanzelfsprekend, maar degene, die zich daarvan bedient, moet altijd de goede maat houden, opdat de uit te delen spijs smakelijk, dat is genietbaar blijft. Te veel zout maakt de spijze ongenietbaar. Te hartige waarheden zeggen, die weliswaar hoorders dikwijls nodig hebben, moeten toch met alle wijsheid worden gebracht. Een spreekwoord zegt: "C'est le ton qui fait la musique" - "het is de toon, die de muziek genietbaar maakt" Pastor Offiler heeft altijd geleerd: donderen is ook nodig, maar zonder bliksem komt er geen regen. Begrijp!. Het "ruwe" zout is niet zonder meer bruikbaar. Het moet eerst gezuiverd worden. Datzelfde moet ook eerst gebeuren met het leven van Christenen, willen zij bruikbare discipelen worden. Zoals dat zout eerst meet worden ontdaan van alle onreinigheid, als aarde, enz., zo dienen ook Zijn discipelen eerst gelouterd te worden, voordat zij geschikt zijn om als bederfwerende krachten onder de mensen te worden gebruikt, gemengd. Het is te enen male fout, wanneer wij menen, dat deftig waardigheidsvertoon, het spreken met een zogeheten zalvende stem, het op een afstand weten te houden van degenen die lering moeten ontvangen, het uitspreken van zoete redenen om de toehoorders te stichten, de kenmerken behoren te zijn van de bediening van het Woord God's. Zij die zo denken, bedriegen zichzelf, en "zelfbedrog" is ook zonde! Jezus heeft ons allen een ander voorbeeld nagelaten. Niet het dragen van een keurig gestreken rok of mantel of toga, maakt de discipel tot een ware "geestelijke". De Heilige Geest kan degenen die het zó razend druk hebben met het begraven van hun schriftgeleerdheden en het oplezen van de door hun van tevoren opgestelde predikingen niet gebruiken zoals Hij dat wil, om de eenvoudige reden, dat zij Zijn Stem niet horen, als Hij hun oproept om "het levende woord en de kersverse boodschap" te brengen, die Hij tot de mensen wil spreken. Het ligt heus niet in onze daverende woordenstroom, en ook niet in onze gestroomlijnde stijl van spreken, maar in de Zalving, Die Hijzelf is! Spreken is één ding, maar prediken-onder de Zalving is iets heel anders. Dit laatste moeten wij leren van Hem, Die de Grote Leeraar is en blijft. Het kost tijd, het kost ons het willen betalen van de gevraagde prijs: dat gij uw lichamenen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En wordt deze wereld niet gelijkvormig, maar wordt vernieuwd (veranderd) door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij" (Rom. 12:1-2). Amen. Iedere lokale gemeente is niet meer de plaats van geestelijk leven, als de geestelijkheid met alle bijmengselen van eigen makelij vervalst wordt of is, zo, dat de smaak van het zout er niet meer in te kennen is. Zij, die geestelijk-doden onder Zijn discipelen, die alleen krachtens de mensen met waardigheid bekleed zijn .. die niet uit de Geest geboren zijn,... die menselijke wijsheid en geleerdheid beschouwen als geestelijk voedsel,... Zij die niet door de Heilige Geest Zelf zijn opgevoed in Zijn School van strijden en lijden om Christus' wil, zullen straks uitgeworpen worden! Dat wij hierover niet te licht denken!! "Zouteloze mensen", of zij nu predikers zijn of niet, zij zijn tot "niets nut", en de tijd is niet ver meer, dat De Gemeente van Jezus Christus hen, die geen zout in zich hebben, zullen uitwerpen, omdat zij zonder Geest handelen en wandelen, en aards zijn. God heeft in elke bediening geen "zoete kinderen" nodig, maar "geestelijk-volwassen" mannen en vrouwen. Naam-geestelijken vinden straks geen plaats meer, en zij zullen vertreden worden door het zich bewust voortschrijdende Pinksteren der laatste dagen. Anderen zullen hun plaatsen innemen,... zij die de waarheid liefhebben en vervuld met de Heilige Geest bezielend de Christus en Dien gekruisigd leven en prediken. Halleluja! Een bekende prediker heeft eens het volgende gezegd: De Here Jezus Christus, Die het Hoofd is van Zijn Lichaam, De Gemeente, zal straks allen "uit Zijn mond spuwen", die niet eerst hun eigen hoofd hebben laten zouten tegen het toenemend bederf; die niet roodgloeiend is door het vuur der liefde Gods, Die vanaf de beginne alle ongerechtigheid heeft bestreden. Hij heeft gezegd: "die lauw zijn" - niet vurig te krijgen voor de strijd des geloofs en niet k ...............? oud voor wat de wereld zegt. "God laat niet met Zich-spotten"!! |