De Berbgrede van Jezus Hoim -

De Bergrede van Jezus

Het huis op de rots

Voor de levensbouw van de Christen
(Matt.7:24-27; Luk.6:47-49)

"Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden hoort en
dezelve doet, die zal Ik vergelijken bij een voorzichtig
man, die zijn huis op een steenrots gebouwd heeft;
en er is slagregen nedergevallen, en de waterstroomen
zijn gekomen, en de winden hebben gewaaid, en zijn
tegen hetzelve huis aangevallen, en het is niet gevallen,
want het was op de steenrots gegrond".

Wij zijn nu gekomen aan het slot van de Bergrede van Jezus. Hier hebben wij Zijn woorden over het leven van het individu, indrukwekkende woorden over het bestaan van Zijn Gemeente in de wereld. .Telkens weer slaan Jezus' woorden als bliksemschichten in. Te meer in deze passage. Het huis , op de rots" is "het levende huis" van de mens. En de rots van zijn Christelijk geloof is DE ROTS DER EEUWEN! De mens die zijn "levenshuis" op deze Rots bouwt, wordt een verstandig mens genoemd ("voorzichtig" wil hier zeggen: verstandig).

Ach, ja, hoe kan de mens zich soms veilig genesteld gevoelen in de "behagelijkheden van een warm en knus leven", een echte "cosy corner". 0, wat kan die mens het dan goed hebben, als hij zo alles om zich heen bekijkt en allen observeert, die hem dagelijks omringen met hun toewijding en hun liefde. Man, vrouw en kinderen.Een leven, dat zo goed-gelovig dacht en denkt, dat het dacht en denkt voor de goede God wel te kunnen bestaan, omdat hij het alles zo goed gedaan heeft en (mogelijk) nog doet!

Jezus spreekt over bouwen van een huis: op een rots of op zand. Hij schildert ons dus twee situaties - spreekt over twee mogelijkheden. Nog voordat Hij aan het tweede gedeelte komt, dat van bouwen op zand, spreekt Jezus over slagregens en winden, die beiden dat huis op de rots beuken van alle kanten. Sluiten wij nu onze ogen om ons innerlijk te verdiepen en om ons een en ander beter te kunnen voorstellen. Als er dan een ding duidelijk is in onze tegenwoordige tijd, dan is het dat nu zeker zich afspeelt, waar Jezus het over heeft: slagregens vallen neder, gierende winden waaien rondom tot stormkracht en storten zich op het geloofshuis van de Christen; ja, van deze in het bijzonder.

Denken wij nu eens en nog alleen maar aan de ekonomische wereldcrises, die wis en zeker nog gaat toenemen (wij zullen dit nog meemaken!); aan de ongetwijfeld nu reeds zeer moeilijke tijden, die straks (wij geloven binnen afzienbare tijd!) tot stormachtig zullen aangroeien, en waarin niet alles meer kan zoals het nog gaat; aan de tijden van zeer sterke versobering, welke wij tegemoet gaan.

Hoe angstig begint ons hart te kloppen, want daar is nog veel meer. Op zijn beste geeft het ons de gelegenheid onze levenswijze te bezien en drastisch te veranderen; op zijn slechtst zullen wij kankeren, omdat wij er alleen maar "pech" in zullen zien. En een enkeling zal zeggen; ja, inderdaad, zó kon het ook niet langer; zoveel luxe en comfort kan niet eeuwig blijven bestaan. Die hoog conjunctuur kan niet volgehouden worden.

Dat links en rechts maar weggeven, alsof je zelf tapt uit een onuitputtelijke bron kan geen voortgang vinden. En dan dat schandalig misbruik maken van wat onze moederaarde opbrengt. Nog buiten beschouwing latend, dat zo zonder enig voor behoud leven voor jezelf, je eigen geluk, je eigen gemakken, enz., enz. Al met al, roept dit om een oordeel!!!

Wereldomvattende crisis
Maar de crisis zal wereldomvattend zijn heeft Jezus gezegd in Zijn Profetische Rede in Mattheus 24. Zij omvat dus heel onze tijd met alles wat daarin leeft, aan het gebeuren is. Het zal wis en zeker een orkaanachtige tijd zijn, omdat alles aan het bewegen is. Wat wij destijds geloofden, waar wij zo zeker van waren, wat wij wel geoorloofd en ook verantwoord vonden en vinden.. Dingen en zaken waarvan wij vandaag-de-dag nog zeker zijn, worden ons straks (wellicht morgen al...) uit de handen geslagen. Wat zullen wij dan verbijsterd staan kijken.....

De oudere generatie zal er diep-ongelukkig mee zijn, en de jongere zal in verwarring komen, als die het al niet zijn. Je ziet tegenwoordig al zulke rare en vreemde dingen gebeuren. En dan zijn er, die zich blijven uitsloven, omdat zij dan niet meer behoeven te denken. Waar zijn wij nu feitelijk? In wat voor een wereld leven wij nu?? Bouwen, opbouwen! Wij staan allemaal voor een bepaalde keus. Wijzelf moeten kiezen: rots of zand. Wat zal het zijn!? Allemaal hebben wij deel aan het wereldgebeuren van onze tijd. De één weliswaar bewuster dan de ander.

Daarvandaan ook die angstige vragen welke er gehoord worden: "hoe moet het nu verder met onze wereld, met onze samenleving, met onze gemeente, onze geloofsgemeenschap, en met ons eigen bestaan..? Want de slagregens houden maar niet op, en de winden blijven waaien en nemen zienderogen in kracht toe.

Daardoor vinden velen onder ons een excuus, om maar niet te bouwen; ja, om er zelfs maar niet aan te denken noch over te praten. Het is alles toch vergooide tijd en moeite. Maar zij vergeten, dat wij allemaal hiertoe "geroepen" zijn. Dat eigen huisje deugt niet, ons eigen leventje deugt niet, ons eigen bestaan met alles ..van en voor onszelf. Dat alles klopt niet met het plan van God.

Alleen het bouwen zoals Jezus dat bedoelt is de moeite waard, en heeft ook zin en doel. Bouwen moeten wij - niet prutsen. Jezus bedoelt met "bouwen op de rots" een veel zwaarder werk. Wij zijn er heus niet een-twee-drie mee klaar. 0, neen! zo snel gaat het niet; in tegendeel, moeizaam, dat je het soms wel zou willen opgeven. Een hele toer, reken maar!

Want alles begint met "horen naar Jezus'woorden, daal "gehoor geven èn gehoorzamen"; overgaan tot daden!! Wij worden gehinderd, wij worden opgehouden. Waardoor? Door ons eindeloze "ja, maars", en door nog vele andere dingen en zaken, die ons in beslag nemen. Zo is nu eenmaal het mensenleven; ook het geloofsleven van de Christen kent deze dingen.

En dat is dan nog maar als wijzelf bouwen. Wij bedoelen "privé bouwen: Hoe moet het dan als wij gezamenlijk moeten bouwen!?! Dan komt er nog veel meer om het hoekje kijken. Dn moeten wij eerst beginnen met elkaar te aanvaarden, en vergeven! En niet zeggen: ja, maar Piet moet eerst over de brug komen, want hij heeft de meeste schuld, en Marie moet de eerste stap doen, want zij heeft het eerst al die dingen gezegd.

Je kunt toch maar niet alles nemen. Anderen doen dat ook niet. Waarom zouden wij dan aan de gang blijven? Het leven is nu eenmaal een strijd, en een ieder moet voor zichzelf opkomen. Daar zijn al zorgen genoeg. Te veel om je dan nog te gaan bemoeien met andermans problemen. Wat zouden wij trouwens kunnen doen in het leven van anderen?!?

Al die narigheid, als je iets "samen" moet doen. Moeilijk om met z'n allen te beginnen. En toch zal het moeten. Jezus wil Zijn Gemeente bouwen, en allemaal moeten daaraan meewerken. Niemand kan aan de kant blijven staan; niemand kan lanterfanten. Hij is De Grote Werkgever; bij Hem is geen werkeloosheid, maar daar is ook geen plaats voor de luiaard en steuntrekker. Parasiteren kan wel in de wereld, maar niet onder de machtige vleugelen van de Heilige Geest!

Samen bouwen, dat kan, als wij iets willen prijsgeven van onszelf: eigen eer, positie, prestige (om maar enkele dingen te noemen), en ter wille van iets anders, en anderen. Hier wringt de schoen. Het argument is dan: wij zijn maar mensen. Dat is nu wat Jezus zegt! En dat zijn nu die dingen waar wij minstens mee hebben te vechten!! Laten wij dat dan toch in Godsnaam verstaan, helemaal wakker worden en niet geestelijk blijven doorslapen.

Het kan allemaal, want "Jezus is ons geworden: de kracht en de wijsheld God's". Halleluja!. Amen. Dit is dan voor degenen, die Zijn woord niet serieus nemen, als de raad van een goede vriend, het advies van een arts, de wijsheid van iemand die wij volkomen vertrouwen. Dan gebeuren de meest wonderlijke dingen - boven wat wij bidden en/of nog denken.

Wij zien het zo: Jezus' woorden niet aannemen voor "kennisgeving", maar accepteren, als bouwstenen, om daarmede te gaan werken. Waar een wil is, is ook een weg. Gezamenlijk doen, eendrachtelijk werken. Dan zal Hij, de Overste Leidsman zeer zeker Zijn zegen blijven schenken en Zijn Gemeente komt eenmaal klaar. Glorie voor Jezus!

Elke dag samen werken, en niet alleen maar op zondag als wij samen komen voor een samenkomst, voor godsdienstoefening. ZO heeft God, Die het goed gezien heeft, het ons mogelijk gemaakt: leven van zondag tot zondag, horen van God's goede voornemens met ons allen. Alle dagen "mede-arbeiders" zijn van Hem. Dat is Christen-zijn!

En nooit tekort komen aan bouwstenen, omdat God's Geest zorg draagt, dat die ons op tijd toegereikt werden. Amen. Maar dan is daar ook nog de klemmende waarschuwing van Jezus: goed weten wat men doet - niet bouwen op zand. Daar zijn dus zeker mensen die "op zand" bouwen instede van op de rots. Jezus kent Zijn mensen.

"En een iegelijk, die deze Mijn woorden hoort en
dezelve NIET DOET, die zal bij een dwaze man
vergeleken worden, die zijn huis op het zand
geb ouwd heeft.
En de slagregen is nedergevallen, en de
waterstromen zijn gekomen; en de winden
hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis
aangeslagen, en HET IS GEVALLEN, en zijn val
was groot".

Ze hebben dus "gebouwd", maar op een verkeerde plaats; zelfs op een verkeerde manier! Het zijn mensen, die wel degelijk van het Volle Evangelie gehoord hebben en begrepen. Ze leven ook wat en geloven dan ook een beetje; net genoeg om er niet aan mee te doen!! Noch om er wat mee te doen. Christelijke gedachten èn gevoelens zijn dergelijke mensen ook niet vreemd, en ze zullen best wel eens wat doen voor anderen die ze aardig of sympathiek vinden. Ook zullen ze heus wel iets geven voor de een of andere actie, als die hun aanspreekt. Maar dat is dan ook alles. Daar verandert niets wezenlijks.

Zulke mensen worden aan het Evangelie van Jezus Christus noch armer noch rijker. En in de praktijk van het geloofsleven zien wij het volgende: als het tegenloopt, als er maar een beetje regen valt en af en toe een windvlaag wordt gevoeld, dan zijn ze nergens meer. Voor hen is het geloof "een consumptie artikel", net als Coca Cola en Seven-Up.

Voor deze soort mensen geldt (al zeggen ze dat niet)God is alleen maar iets, als Hij iets voor hen is. Arme zielen, hoe ellendig en geestelijk kortzichtig! Ach, wij willen die mensen niet veroordelen, maar Jezus doet het!! Wij zouden het nog wel voor hen willen opnemen, als het moet; maar Jezus neemt zoiets in geen geval!!

Jezus verwacht ook van zulke mensen iets anders. Omdat ze het niet doen zoals Hij het wil, zoals Hij het zegt, is daar die grote val. Geen kleinigheid in het licht van de eeuwigheid. Wij hebben hier dan ook niet alleen Jezus' hoogst ernstige waarschuwing, maar ook Zijn profetisch woord. Dat er omstandigheden des levens zodanig op ons "geestelijk huis" (ons leven) kunnen afstormen dat wij door al die dringende en drukkende levens-omstandigheden (lasten - zorgen - ongerechtigheden - gebreken - tekortkomingen) van ons Christelijk geloofs-standpunt kunnen worden weggeslagen...

De grote afval des geloofs
Wij weten door het Woord van God, dat straks (in beginsel is het nu al merkbaar) verdrukking en vervolging en nog veel meer in het leven van de "zwak gelovigen" (dat zijn zij, die compromis tolereren en toelaatbaar
heden in zo vele vormen toestaan en toelaten) de GROTE AFVAL DES GELOOFS zullen bewerkstelligen! En hiervan is dan sprake, als er eerst geloof geweest is; al is het nog zo klein. Daarom moeten wij oppassen niet te bouwen in eigen kracht. Hoe vaster de inwoning van de Heilige Geest is in ons hart en leven, hoe krachtiger en groter Zijn werkzaamheid.

Hierdoor kunnen wij blijven staan in "the struggle for life" - de strijd des levens. Alle lof en dank zij Hem alleen! Amen. Heel het Evangelie en vooral De Bergrede is één waarschuwing voor de MISopvatting van de wereld, dat wij zouden kunnen vertrouwen op wat groot en sterk is; wat door zijn hardheid en koude ongevoeligheid onvatbaar is voor alle invloeden van buitenaf. En als dan aan het einde van Zijn Rede Jezus ons leert, dat wij "de vaste burcht van ons geloof" moeten (op)bouwen op een rots, dan moeten wij ons afvragen: hoe wij zelf rotsvast kunnen bouwen?!

Het enige antwoord is door Zijn gelijkenissen in hun gebed biddend te lezen en alleen toe te passen in het verband, waarin de gelijkenis wordt gegeven! En dat wij maar niet "oppervlakkig" mogen bouwen op deze Rots, Die Hijzelf is, omdat wij alsdan blijk geven ons niet te storen aan de raadgeving van de Heilige Geest: "een ieder ziet toe hoe hij bouwt!" In Jezus' woorden liggen de Geest en de zin opgesloten van de levende Kern daarvan: de eeuwige Waarheid - de onveranderlijke Weg - en het eeuwige Leven.
``
Het is daarom, dat Jezus ons steeds weer terug wil voeren tot het meest eenvoudige, omdat Hij weet hoe moeilijk voor velen juist "dit begin" is. Daar waar gebouwd wordt volgens Zijn scheppend Woord en in de kracht van Zijn Geest, daar kan gerekend worden op God's onmisbare zegen, waardoor het geweld van slagregen en gierende stormwinden niets zullen vermogen. Een klassiek voorbeeld vinden wij in de (op)bouw van de tempel en de muren van Jeruzalem ten tijde van Nehemia en Ezra.

Daarom "wee de onverstandige", die zijn huis niet bouwt op het Woord God's (Jezus is het vleesgeworden Woord - Joh.1:19 14), maar op de grondslagen die hijzelf gelegd heeft, en die als los zand aan een hangen! Ook "wee de denker" die bouwt op het drijfzand van zijn eigen klein, nietig mensenverstand, en dáármede de raadselen van het leven tracht op te lossen!

Want alles wat niet onder de eminente leiding van de Bouwmeester gebouwd wordt, volgens het ons gegeven Voorbeeld van Hem, Die Godzelf was "in het vlees", zal het huis van zijn vindingrijke geleerdheid en eigen plannen, vroeg of laat ineen zien storten, en het materiaal tenslotte verteerd zien worden. Het is niet mogelijk ons geestelijk huis te bouwen naar eigen ontwerp.

Daarom zal de droom van het Christelijk ideaal van de gelovige, die geloofde zonder zich af te vragen of hij wel bouwde dan wel bouwt op de Eeuwige Waarheid van God's feilloos Woord, in gaan storten! Daarom is de mens onverstandig als hij bij voorbaat al veroordeeld, die inplaats van te bouwen op de Levende Rots, zijn huis bouwt op een samenstel van menselijke ongefundeerde leerstellingen en begrippen, van schaduwbeelden, die allang achterhaald zijn door Het Gods-Beeld Zelfs JEZUS CHRISTUS!

God vraagt ons niet te bouwen met een samenraapsel van dode stoffelijke heiligdommen, of van overgeleverde mensen-geschiedenissen uit lang vervlogen tijden, van menselijke systemen, maar met onvergankelijk materiaal: goud, zilver, kostelijke stenen (I Cor.3:12).

Eer wij komen tot het allerlaatste gedeelte van dit 7de hoofdstuk, willen wij nog het volgende schrijven (het is zoals de Geest tot ons spreekt).
Bouwt niet te hoog! Bouwt ook niet in menselijke overmoed, omdat het zo goed gaat, een "hemeltempel" op, waarvan het gewelf niet rust op de vaste steunpilaren: GENADE EN WAARHEID (geopenbaard in en door het vleesgeworden Woord: JEZUS).

Want God bouwt de hemel, dan zullen wij moeten beginnen met, en altijd weer, te vertrouwen op God's Woord: "in de hemel, gelijk op de aarde!" Herinneren wij ons dit?!? Bouwt daarom geen te hoge verwachtingen op wat wij in ons leven menen te kunnen of te zullen opbouwen. Houdt rekening met de terugval tot teleurstelling en vernedering, want die zullen des te groter zijn naarmate wij te hoog (dat is: boven de genade ons gegeven) trachten te grijpen!

Bouwen wij slechts daarop: dat alleen door God, DE WAARHEID, EN DE WEG, EN HET LEVEN te vinden zijn, omdat Hij de Bouwmeester is van het heelal; van onszelf en van alles wat wij zien (Kol.1:16).... opdat wij mogen wandelen waardiglijk de Here, tot alle behagelijkheid, in alle goede werken vrucht dragende, en wassende in de kennis van God" (v.10). Amen.

Home | Sitemap | Inhoud