|
De Manifesto van Jezus Christus
|
Waarom de verzoeking? Welke zin had en heeft het offer? Waarom verzoeking als deel van de Manifesto van Jezus Chnristus? Is zoiets wel in overeenstemming met de volmaakte, zondeloze "mensheid", welke geopenbaard werd in Jezus?!? Zeer zeker. Juist hierin komt die "mensheid" ("vlees van ons vlees en been van ons been) zo wondervol naar voren in alles wat er aan de Zoon des Mensen heeft blootgestaan en wat Hij heeft moeten verduren. Hoe zou Hij anders onze "Broeder" kunnen zijn, onze "Heiland", indien Hij niet in alle dingen verzocht zou zijn, gelijk ook wij? En inderdaad werd Hij verzocht, en heus niet alleen gedurende die veertig dagen van vasten in de wildernis. Dit was een "crisis" en een geheel open aanval van Satan. De vijand heeft toen ter tijd, onder voor hem buitengewoon gunstge omstandigheden, Jezus op drievoudige wijze verzocht; d.w.z. langs drie wegen. Deze worden ons duidelijk verklaard door de apostel Johannes in zijn Brief: "de begeerlijkheid des vleses", "de begeerlijkheid der ogen", en "de grootsheid des levens" (I Joh.2: 16). Hij wederstond alle drie aanvallen in de bovennatuurlijke kracht van de Heilige Geest, waarmede Hij vervuld was "zonder mate". Halleluja! "Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken des duivels verbreken zou" (I Joh,3:8b). En hoe zou Jezus dit beter hebben kunnen doen, dan om de vijand te ontmoeten als een "man", als een "mens", in openlijke strijd, om te overwinnen, waar de eerste mens heeft gefaald!? En heeft de profeet al niet eerder geprofeteerd, dat de Vader Zijn engelen zou uitzenden, om al degenen te bewaren, die in Hem alleen hun vertrouwen zouden stellen?!"Want Hij zal Zijn engelen van u bevelen dat zij u bewaren in al uw wegen" (Pslm.91:11). De weg van het Kruis En dit geldt voor alle kinderen God's. Jezus was gewillig om de "weg van het Kruis" te gaan. Zijn algehele overgave aan de wil van Zijn Vader, bracht Hem de overwinning - de duivel werd ontmaskerd en verslagen. Dat wij nooit vergeten, dat geen vlees kan overwinnen, want eigen kracht loopt uit op mislukking. Jezus Christus, de Zoon des mensen en de Zoon van God, kwam uit de wildernis triomferend over alle macht des duivels. Maar ook na deze zou "verzoeking" Hem niet vreemd zijn. Toen Zijn stervensure dichterbij gekomen was, toen het Kruis op Golgotha "in zicht" kwam, zei Hij tegen Zijn discipelen: "Gij zijt degenen, die met Mij steeds gebleven zijt in Mijne verzoekingen (Luk. ,22:28). Waarlijk, Hij is in alle dingen verzocht geworden, gelijk wij... "Want wij hebben geen hogepriester, die niet medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij is verzocht geweest, doch zonder zonde" (Hebr.4:15).Doch Jezus werd verzocht op een wijze, zoals wij nooit verzocht zullen worden. Welke mens, al is hij dan een kind van God, zal ooit bloed zweten vanwege angsten en ziele-pijnen in een strijd om terug te winnen, wat verloren ging vanwege de overtreding van een mens? Staat er niet in dit verband geschreven: "Christus heeft ons verlost van de vloek der wet, een vloek geworden zijnde de vloek voor ons; want er is geschreven - Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt" (Gal. 3:13). Heeft dit alles Hem beroofd van Zijn heerlijkheid en Goddelijkheid? Geenszins, integendeel: "Want het betaamde Hem, om Welke alle dingen zijn, en door Welke alle dingen zijn, dat Hij vele kinderen tot de heerlijkheid leidende, de Overste Leidsman hunner zaligheid door lijden zou heiligen ". (Hebr.2:10). Dit zou alleen maar zo zijn, indien de verzoeking op zichzelf zonde zou zijn (geweest), Dat zij verre! Want er staat geschreven: "Zalig is de Man, die de verzoeking verdraagt; want als hij beproefd zal geweest zijn, zal hij de kroon des levens ontvangen, die de Here beloofd heeft degenen, die Hem liefhebben" (Jak.1:12). De laatste Adam Wanneer er in ons leven geen verzoeking zou zijn, zo zou ons geloof nimmer beproefd kunnen worden; en geloof, welke niet beproefd wordt, is waardeloos! Neen, Jezus moest verzocht worden, gelijk de eerste alzo ook de laatste Adam. En wanneer wij nog even nauwkeurig acht geven op de omstandigheden, dan waren daar in het geval van de tweede en laatste Adam: de wildernis, de wilde beesten, de eenzaamheid, de honger met alle zwakheid, doornen en distelen, een wereld gevangen onder de vloek der zonde.. Dit alles heeft het de duivel slechts makkelijker gemaakt. In het geval van de eerste Adam, was daar de heerlijkheid van het Paradijs en de Hof van Eden en bovenal de gemeenschap met God, zijn Maker,...; en dit alles moest voldoende geweest zijn voor hem, om "neen" te zeggen op alle aanbiedingen van Satan en om zijn infame verdraaiingen en leugens te verwerpen. Maar de Satan bood de mens een kroon aan: de mens zou zijn eigen God zijn en aan niemand verantwoording schuldig, dan alleen aan zichzelf. En hierin lag wel de grootste verleiding (lees: verzoeking). Hoe dan ook, Jezus, ais de tweede en laatste Adam, was gehoorzaam aan de Vader en, Hij was "gehoorzaam tot in de dood des Kruises " (Filip.2:8). Alles heeft Hij schade geacht om der wille van God's heilige wil! Zodoende heeft Hij overwonnen!! Geen wonder, dat de apostel Paulus later heeft gezegd, dat wij, Zijn discipelen, Zijn volgelingen, meer dan overwinnaar zijn door Hem, Die ons heeft liefgehad. Geprezen zij Zijn Naam!!! Jezu 'volkomen gehoorzaamheid was "offerande" op zichzelf, welke haar hoogtepunt vond in Zijn kruisdood op Golgotha. Dit brengt ons vanzelf tot de vraag: "Welke zin heeft offerande?" Kain en Habel Offerande is er altijd geweest, zolang als de mens op aarde bestaat. Al heel in het begin van de Bijbel lezen wij van twee gebroeders, die beiden offers brachten - Kain en Habel. En nu is het altijd zo gesteld - en het zal altijd zo blijven, dat offerande inhoudt, datgene wat de mens "eigen" is, en dat hem wordt afgenomen. En bekijken wij nu de levenshouding van de moderne mens, dan zien wij, dat zulke offeranden in de "religieuze betekenis" van het woord, voor hem absoluut geen betekenis meer heeft. Voor die mens bestaat het doel van het leven niet in het zich geven, maar in het naar zichzelf toehalen zoveel als hij kan. Nemen maar jongens en het dan maar voor jezelf houden. HEBBEN IS HET MOTTO! En staande op deze "grondslag" is het een verschrikking voor de mens, wanneer hij (tegen zij wil) iets moet geven van zichzelf -. wanneer hem iets wordt afgenomen. Dat "iets"' spreekt tot ieder mens, en ieder mens zal van zichzelf het beste weten, wat dat "iets" dat voor hem het leven is, betekent. Maar de ware christen, het waarachtige kind van God , ziet het zo heel anders. Diens "bezit'' is hem geschonken, en met betrekking tot alles wat hij bezit, dus wat hij zijn bezit kan noemen, beseft hij, dat het hem toch niet toebehoort. Hoe zit dat dan? Dat zit zo: hij beschouwt het als een "geschonken gave van God", waarmede hij zich niet mag identificeren!! En nu is wel heel duidelijk geworden, en het spreekt wel vanzelf, dat zulk een "geestes-instelling" betreffende de dingen, die de christen onder zijn bereik liggen ook voortdurende (op)-offering van de ziel" met zich brengt; want, slechts door er zich helderder van bewust te zijn en te blijven, dat alles wat wij hebben, ons niet zonder meer naar eigen willekeur ter beschikking staat, maar dat wij altijd, bereid zijn, om het aan God af te staan... Deze is de ware en rechte instelling t.a.v. al het ons omringende. Alles wat, onder God's toelating, op onze weg komt, is er om ons te helpen volkomen vrij te staan tegenover de wereld. Elke offerande, welke God van ons vraagt, moet ertoe leiden, dat wij met God "in het reine" komen. Zo, en niet anders, gaf Christus Zichzelf aan de mensheid. Wij weten, dat wij het niet verkeerd zien, wanneer wij beweren, dat t.a.v. onze instelling tegenover de wereld en ons eigen leven, wij deze gevolgtrekking kunnen maken: in alles en door alles in ons levensbestaan, worden wij telkens weer op God betrokken, zodra wij, ziende op Jezus Christus, deze weg gaan verstaan als de enige weg tot zaligheid. In het licht van de Schriftopenbaring betekent alles opgeven dan: enkel vertrouwen stellen en bouwen op God alleen! Jezus heeft hetzelfde bedoelende, gezegd, dat hij slechts Hem waard is, die bereid is vader en moeder te verlaten om Zijnentwil. Jezus verlangde van de rijke jongeling, dat hij "alles" zou opgeven om Hem te volgen. Wat Christus van ons verlangt is "offerande" in en uit gehoorzaamheid. Dit wil niet zeggen,dat de christen de wereld (zelfs zijn vader en moeder) zo maar moet verlaten en verachten. Integendeel, alles wat de mens tot zijn beschikking staat, dient hij Gode te offeren, met Hem in verband te brengen. M.a.w. in Zijn hand te leggen. Christus wilde, om onzentwille, Zijn leven verliezen, en Hij heeft het herwonnen!! Hijzelf heeft ons geleerd, dat de weg ten leven, leidt door smart en leed. In dit licht is het kruis geen nederlaag, maar overwinning. "In het sterven van het zaad, ligt de vrucht verborgen". Dit nu, is voor de onbekeerde, voor de werelding, een onbegrijpelijke zaak. Dit vindt haar oorzaak daarin, dat hij leeft in een (zo wilen wij het noemen) "gespleten" wereld. Slechts in "het teken des kruises" kan haar gespletenheid worden verstaan, worden "ontdekt". Dat is niet alleen de weg, die de mens heeft te gaan; maar de ganse schepping siddert en zucht, om door smart heen te komen, tot verlossing te geraken tot openbaring.Deze algehele verlossing is de weg van Christus. God openbaart Zich aan de zondaar slechts in he kruis. Zonder kruis, geen opstanding. Zonder opstanding geen heerlijkheid. Daarom is het telkens weer en nooit anders. "CHRISTUS EN DIEN GEKRUISIGD". Amen. Schoolse wijsheid Vele tegenstanders van het christelijk geloof "menen", dat de oorzaak van het afwijzen door velen, moet worden gezocht in "berusting", waarin troost wordt gezocht - alles vanwege de ellendigheid in de wereld. Maar, de zogenaamde "God-verachter acht zichzelf meestal ook "wereld-verbeteraar". Zijn optimisme is een utopie. Zolang als deze wereld bestaat, zal ze "het teken van het Kruis" moeten dragen. Alleen door lijden komt zij tot heerlijkheid - daar is geen andere weg. Deze wereld leeft in "tweespalt"; en dit feit ontkennen, betekent "wegvluchten in de illusie", of zich terugtrekken in mensveraching. Met onze schoolse wijsheid begrijpen wij niemendal; God moet ons verstand openen . Wat begrepen de Emmallsgangers, die alles hadden meegemaakt? Pas toen Jezus "hun verstand opende" konden zij "inzien" in de dingen van God. Ontmoeting met God wordt ervaren op het moment, waarop de wereld op ons afstormt als een verpletterend ondier. God komt de mens zeer dicht nabij wanneer wij in onze onmacht overgeleverd dreigen te worden aan de willekeur van een wrede, meedogenloze wereld. Christus' sterven op het kruis was God's weg tot de opstanding! God's scheppend handelen in ons aller leven gaat dwars door de vernietiging van ons "verdoemelijke-eigen-ik". Het kruis betekent offerande, volkomen ovegave aan God alleen. En dat wij, kinderen God's het allemaal zó mogen zien: in het brengen van offerande, maken wij onszelf, door genade, vrij van de wereld, en in deze cchristelijke vrijheid is onze zaligheid gegrond. Glorie voor Jezus!! Wij willen het zo neerschrijven. Aan het kruis en in Zijn opstanding, heeft Christus de wereld naar Zich toegehaald, om haar (door Zijn sterven) in Zijn opstanding te doen delen. Halleluja!, Amen.Deze is de zin van offerande en is niet te scheiden van de Manifesto van Christus. |