|
|
De eeuwenlange strijd
|
Stefanus' rede m.b.t. de geschiedenis van Israël In het 7e hoofdstuk van het Boek der Handelingen vinden wij de geschiedenis van de natie Israël opgetekend, zoals die door Stefanus, de gekozen diaken, werd weergegeven. Hij heeft hiermede, onder de gezegende zalving des Heiligen Gestes aangetekend, dat de geschiedenis van Israël niet zo maar een gewoon verhaal was, noch is; want het is verhaald door een man van wie God getuigt, dat hij vol des geloofs en des Heiligen Gestes was. (Hand.7:5). Het is dan ook het historische verslag van Gods plan van verlossing Het is een gedeelte van de geschiedenis van de eeuwenlange strijd! Wij moeten daarom echt de tijd nemen om Stefanus' rede te lezen en te herlezen, en zodoende zullen wij tot de rechte onderscheiding komen van het Conflict der Eeuwen. En in feite werd het volk, dat zijn redevoering aanhoorde, zo nauw geconfronteerd met de realiteit van wat behoorde tot het verleden, even zo goed als met de zaken van haar eigen tijd; dat het op hen aanstormde toen Stefanus aan het einde gekomen was van die door de Heilige Geest gesproken woorden, om hem te stenigen tot de dood er op volgde..... Stefanus gestenigd "Gij, hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oren gij wederstaat altijd de Heilige Geest; gelijk uw vaders, zo ook gij. Wien van de profeten hebben uw vaders niet vervolgd? En zij hebben gedood degenen, die tevoren verkondigd hebben de komst des Rechtvaardigen, van Welken gij lieden nu verraders en moordenaars geworden zijt. Gij, die de wet ontvangen hebt door bestellingen der engelen en hebt ze niet gehouden! Als zij nu dit hoorden, berstten hun harten en zij knersten de tanden tegen hem. Zij, roepende met grote stem, stopten hunne oren en vielen eendrachtelijk op hem aan; en wierpen hem ter stad uit en stenigden hem,"(Hand.7:51-54, 57.-58a) Door de ganse geschiedenis vat Israël heen, vanaf de roeping van Abraham tot op de tijd van Christus is het opmerkelijk duidelijk, hoe satan van zijn kant alles, maar dan ook alles, in het werk heeft gesteld en in het strijdperk heeft gebracht tegen God om Hem tegen te staan en Zijn verheven plan en doel te verijdelen, opdat Christus toch maar niet in de wereld zou komen om te worden geopenbaard aan de mensheid en om te voorzien in de verlossing van het menselijk geslacht. Israel als natie Als er ooit op deze aarde een volk heeft geleefd wiens geschiedenis de onuitwisbare sporen draagt van dat eeuwigdurende conflict, dan is dat toch zeker wel Israël als natie! En, dit moeten wij dan toch zeer zeker niet vergeten: dit conflict, deze strijd, kan alleen maar worden verklaard en verstaan in geestelijk licht! God moet ons Zijn licht en Zijn waarheid zenden, gelijk de psalmist eenmaal bad, willen wij "zien" zoals God ziet. Telkenmale heeft satan gepoogd of Israël te vernietigen door openlijke aanvallen, of de natie te gronde te richten door verborgen bezoedeling (verborgen zonden en ongerechtigheden), opdat de Here God er verder van af zou zien om dat volk nog te gebruiken; maar telkens weer was daar de genade, de kracht en de macht van een zich bemoeiende God, Die uiteindelijk zegevierde. In deze beschouwing kunnen wij dan ook gevoegelijk schrijven over: "Het conflict van het gekozen volk". In al Zijn bemoeienissen met Israël in de Oudtestamentische bedeling des tijds was Gods hoofddoel: de complete verlossing van de mensheid. In en DOOR de Persoon van Jezus Christus. Deze toch was en is “het Zaad der vrouw" en het waarachtige "zaad Abrahams". Om deze en geen andere reden was het, dat Hij Abraham riep, hem apart stelde en Israel afzonderde van de volkeren. Om deze reden stelde God het Oudtestamentische priesterschap in deszelfs ritueel... alle typen en schaduwbeelden en symbolen wezen heen naar de Christus, Die komen moest! Al het offerbloed dat uitgestort werd op Israëls altaren, was een profetische verwijzing naar Gods Offerlam, dat op God's profetisch afgemeten tijd geslacht zou worden voor de verlossing van een in zonden zich wentelende wereld en als een rantsoen voor een overspelig geslacht. De Wet Om deze reden gaf God het volk de Wet, geschreven met de vinger des Geestes en zo opgesteld, dat het daarnaar kon leven tot eer en verheerlijking van Zijn heilige Naam. Zijn Wet moest het leren, dat het absoluut onbekwaam was om haar eigen zaligheid, ui te werken, vanwege haar zondevolle staat, terwijl de ingestelde ceremoniën Israël gescheiden moesten houden van de haar omringende volkeren en dus ook verre van alle afgoderij. Al deze waren in typen de voorafschaduwing van het verzoenend Werk van Christus. Satans activiteiten zijn in het Oude-Testament langs vele en velerlei wegen geopenbaard en op verschillende wijzen gemanifesteerd. Tegenover Gods profeten stelde hij valse profeten en werd het volk misleid en in verwarring gebracht; het priesterschap werd verleid tot corrupte handelingen. De duivel wilde hiermee God er toe brengen om af te zien van verdere bemoeienissen. Satans werk was het, dat God's heilige Wet, de Woorden des levens, gedurende vele generaties verloren raakte; maar God Zelf waakte over Zijn Openbaring. Alle satanische tegen aanvallen, openlijke en bedenkelijke ten spijt, werkte God door het volk Israel en "toen de volheid des tijds gekomen was, zond God Zijn Zoon; geboren uit een vrouw, geboren onder de Wet!" In die stille, heilige en wondere nacht vol sterren geflonker werd in de stad David's de Heiland geboren, Die Christus de Here was! Glorie voor Hem! Om een wereld verloren in schuld te redden, was het een noodzakelijkheid voor God om Zichzelven te openbaren in het vlees, opdat Hij als "het vleesgeworden Woord" de satan zou wederstam en verslaan door het verbreken van al zijn duistere werken. Amen. "Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, Die ons liefgehad heeft. Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here". (Rom. 8:37-39) |