|
|
De eeuwenlange strijd
|
De aanvallen van satan
Satan is eerder een volhouder dan een opgever! Zijn aanvallen waren en zijn nog altijd gericht op het hart van de Gemeente van Heer en in die eerste tijden van de Gemeente ging hij te keer als een briesende leeuw. De Gemeente, nog in de kinderschoenen, bestond uit mensen, die weliswaar wedergeboren waren en met Gods Geest vervuld, maar toch in de ogen satan uiterst kwetsbaar en waard om te worden aangevallen en verleid. Hierin ligt voor ons een diepe levensles opgesloten. Laat niemand zichzelf bedriegen. De Geest van God onderzoekt alle dingen en leidt in diepe waarheden. Amen. De eerste aanval De eerste vorm van aanval was de vervolging. Stefanus werd gestenigd tot de dood. En daarmede werd hij de eerste martelaar. Jakobus werd met Herodus' zwaard onthoofd. Alle andere apostelen van de Heer werden bitter vervolgt, verdrukt, geslagen, in kerkers geworpen of op alle mogelijke andere manieren door de instrumenten van de duivel, gepijnigd en nog veel meer. Maar alle pogingen om de Gemeente uit elkaar te drijven door vervolgingen, stonden gelijk me het trachten uit te blussen van een heidebrand bij sterke wind. De vonken spetterden overal en in alle richtingen en nieuwe vlammen laaiden op . Die eerste Christenen waren zo vol van de Heilige Geest, dat (met het toenemen van de vervolgingen) zij des te moediger stand hielden en grote kracht ten toon spreidden. Vervolgingen werden van effectieve wapens van de satan doeltreffende en gezegende middelen van God! In plaats lering hieruit te trekken, volhardt de duivel in deze weg en tot op de dag en het uur van vandaag, weet hij zijn instrumenten op aarde te vinden, die hij aanzet om gelovigen te vervolgen; zo niet over het ganse rond der aarde, dan toch zeker in bepaalde delen van de wereld waarin wij leven. De volgende aanval De volgende vorm van aanval van satan tegen de Gemeente, kwam "van binnenuit".. In Hand. 6 kunnen wij lezen van de heftige jaloezie, die opkwam in de nog zo jonge Gemeente. Gevallen als van Annanias en Saffira, spreken een duidelijke taal, namelijk die van hoogmoed en zelfverheerlijking, van leugen bedrog , van geldgierigheid als de wortel van alle kwaad. Hand.15 vertelt ons van de leerstellingen en meningsverschillen onder de leiders. Nog later kropen allerlei valse leerstellingen het "Lichaam' binnen en het geloof van vele kinderen God's in de Gemeente werd aangerand en neergeslagen. Haast ongemerkt bewoog een absoluut onbekeerde leider als Simon Magnus zich onder de scharen.(Hand.8) en de zonde bereikte een hoogtepunt en tierde welig in zorgvuldig toebereide en vruchtbare bodem. De duivel was gekomen van een uitwendige vervolging tot een meer dodelijke aanval: zaaien van dodelijk gif in het binnenste van de Gemeente!! Welk een genade van God als wij zien, dat de Gemeente in kracht en aantal bleef toenemen, niet tegenstaande deze verschrikkelijke duivelse aanvallen. Hoe moeten die eerste Christenen hierdoor zijn aangemoedigd in die eerste wordingsjaren. Zij bleven op hun post en zij waren allemaal vurig en ijverig voor God in hun bediening; en doordat zij vervuld waren met de Heilige Geest lag de heerlijkheid van God vele malen op hun aangezichten.. Verdere aanvallen Maar daar waren nog andere instrumenten, die door satan werden gebruikt in zijn nimmer ophoudende strijd tegen de Gemeente van God; instrumenten, die met groeiend succes werden gebruikt in die vroege jaren van de Gemeente. Hij gebruikte "zelfzuchtige interesse" en "blind vooroordeel" om de eerste discipelen af te houden van het uitdragen van het Evangelie tot de heidenen. Satan probeerde alles in te perken en alles te houden binnen het Joodse bestel. Zodoende kon hij nog verder regeren. Verdeel en heers is altijd het motto geweest van de tegenstander van de Gemeente van Jezus Christus! In II Kor.3:13-16 heeft Paulus een en ander voldoende duidelijk uiteen gezet. Niettegenstaande de lidmaten van de eerste Gemeente volgelingen (discipelen) waren van onze Here Jezus Christus, hadden zij toch deze geestelijke blindheid; en satan heeft altijd alles gedaan die sluier over hun ogen te houden. Daarvandaan, dat wij in Hand.11:19 het volgende lezen: "Degenen nu, die verstrooid waren door de verdrukkingen, die over Tetanus geschied was, gingen het land door tot Fenicië toe, en Cyprus en Antichonië, tot niemand het Woord sprekende dan alleen tot de Joden " Cornelius, de hoofdman, was de eerste aan wie het volle evangelie werd gepredikt door een gehoorzame bidder, die afkwam van het dak van het huis van Simon, de lederbereider (Hand.10). Maar God moest eerst aan Simon Petrus een bijzondere openbaring geven, om hem gewillig te maken om met de boodschap van heil en verlossing door het geloof in Jezus Christus, tot de heidenen te gaan. Toch hadden de discipelen van Christus vele malen tevoren, tijdens het door hen ontvangen onderricht, gehoord van het vaste voornemen en plan van God. Hoe blind waren de leiders van de eerste Gemeente in die dagen! Petrus' gehoorzaamheid aan God bracht hem "op het stoepje" van de Raad van apostelen. Hij moest verantwoording afleggen van al zijn daden, want "zij twistten tegen hem; degenen, die de besnijdenis waren, zeggende: "gij zijt ingegaan tot mannen, die de voorhuid hebben en hebt met hen gegeten." (Hand.11:1-3) Is dit niet een sprekend bewijs van hun geestelijke blindheid en zelfzuchtigheid? Ja, onloochenbaar! Alleen door de Heilige Geest kon Petrus spreken zoals opgetekend staat in Hand. 10:34-36. "Ik verneem in der waarheid, dat God geen aannemer des persoon is; maar elk volk dat Hem vreest en gerechtigheid werkt, is Hem aangenaam. Dit is het Woord, dat Hij gezonden heeft aan de kinderen Israëls, verkondigende vrede door Jezus Christus; deze is Here van allen.. |